Το τυχερότερο 2011!

Το ορκίζομαι. Αλήθεια! Σου λέω, το ποτήρι που έσπασε προσπαθούσε να αυτοκτονήσει. Εγώ βρέθηκα εκεί για να το σώσω. Δε με πιστεύεις, ε;

Το ορκίζομαι. Αλήθεια! Σου λέω, δε φταίω εγώ που δε βρίσκω δουλειά. Ο Ερμής έχει κολλήσει ανάδρομα πάνω μου και δε λέει να αφήσει τον αστρικό οίκο μου ήσυχο.

Το ορκίζομαι. Αλήθεια! Σου λέω, εμείς δε φταίμε που η χώρα μας έχει ασχημίσει (και αισθητικά και οικονομικά-πολιτικά-κοινωνικά-δημοσιονομικά κτλ κτλ). Το ΔΝΤ φταίει. Μόνο.

Το ορκίζομαι. Αλήθεια! Σου λέω, δε φταίω εγώ που όλοι με εκνευρίζουν και σταματάω να τους λέω καλημέρα ή και και καλησπέρα ή και καληνύχτα. Το 2010 έφταιγε που όλοι ήταν κάπως παράξενοι.

Εγώ. Εγώ δε φταίω ποτέ και για τίποτα. Αφού με ξέρεις. Είμαι ο τέλειος άνθρωπος. Δεν έχω ελαττώματα. Δεν έχω ατέλειες. Δεν έχω φόβους. Δεν έχω εχθρούς. Δεν έχω ανάγκες. Δεν κάνω λάθη. Δεν έχω ευθύνες. Έχω ένα πελώριο εγώ. Μόνο. Για αυτό και εγώ, αυτός ο τέλειος για τα δικά μου δεδομένα άνθρωπος, είμαι μόνος μου. (Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν ήταν το δικό μου εγώ που μιλούσε. Εγώ και λάθη κάνω και τα διασκεδάζω, και ευθύνες αναλαμβάνω-και ξένες αμα λάχει- και παράξενες φοβίες ανακοινώνω και ανάγκες έχω και εχθρούς και μπλα μπλα μπλα.)

Είναι γεγονός πως εμείς τα φιλόδοξα και αθάνατα ανθρωπάκια δε φταίμε ποτέ και για τίποτα. Πάντα κάποια δύναμη, κάποια υπερφυσική κοσμογονία, κάποιο αόρατο χέρι με 43 δάκτυλα ή ακόμη και κάποιο τερατόμορφο πλάσμα με 9 μάτια μας οδηγούν σε πράξεις και καταστάσεις που δεν μας αξίζουν.

Προλήψεις και προκαταλήψεις λοιπόν. Ο λαός μας, σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλους δε θα το έλεγα, έχει στηριχτεί σε μύθους, σε νεράιδες,  σε χιονάτες και νάνους, σε πρίγκηπες και μάγισσες. Έχουμε πολλά λαϊκά μηνύματα και πολλά γούρια, πολλές ενδείξεις ατυχίας. Γνώρισα ανθρώπους, οι οποίοι όταν έπαιζαν χαρτιά δε σήκωναν το τηλέφωνο για να μην πιάσουν άλλα νούμερα. Έμαθα από άλλους, ότι το 8 είναι γρουσουζιά, και στην παραλία ψάχναμε ξαπλώστρα με αριθμό διάφορο του 8 (και αθροιστικά ασφαλώς). Άλλοι μου είπαν ότι η Σελήνη τους έφερε ατυχία ή κάποιο τυχερό μπαμπού ή ο καθρέφτης που κοιτούσε στο κρεβάτι και είναι πολύ πολύ κακό φενγκ σούι. Οι Κινέζοι για το 8 λένε ότι συμβολίζει το χρήμα και τον πλούτο. Στην Αμερική είναι γρουσούζικη η Παρασκευή και 13, στην Ελλάδα η Τρίτη και 13. Μπερδεύομαι.

Αν τους ακούσω όλους, στο τέλος, δε θα πρέπει να βγαίνω από το άδειο σπίτι που θα μου απομείνει. Οπότε, τα πιο πολλά τα αγνοώ, αν και με διασκεδάζουν.

Μας αρέσει να πιστεύουμε σε όλα αυτά τα άγνωστα και ανεξήγητα φαινόμενα. Μας αρέσει τόσο πολύ να αποφεύγουμε κάθε ευθύνη που μας αναλογεί. Μας διευκολύνει. Μας αθωώνει στα μάτια μας. Αν όμως για όλα κατηγορούμε κάτι άλλο, πως θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας; Πως θα μάθουμε να κάνουμε τις σωστές επιλογές, αν ποτέ δε μας μαλώσουμε για τις λανθασμένες; Πως θα κάνουμε τον εαυτό μας περήφανο για αυτό που είναι, αν δεν κάνει τίποτα ο ίδιος; Πως θα γίνουμε εκείνος ο τέλειος, χωρίς ανάγκες, χωρίς φοβίες, χωρίς εχθρούς, χωρίς ελαττώματα άνθρωπος που επιθυμούμε να μας αξίζει;

Η αλήθεια είναι πως όσα ρίζωσαν στη ζωή, στη μόρφωση, στα παραμύθια, στους θρύλους και τα βιώματά μας, δύσκολα απομακρύνονται. Και αν κάποτε φύγουν, ενδεχομένως να τρυπώσουν κάποια άλλα ξενόφερτα. Αλλά, δεν είναι τόσο λάθος και άδικο για μας, να κατηγορούμε πάντα τα ζώδια, τον καιρό, τους αριθμούς  ή ό, τι άλλο; Όταν κάνω λάθος, θέλω να το κάνω εγώ, μόνη μου, με τα χεράκια μου, να είναι δικό μου! Και όταν κάποτε μάθω να κάνω το σωστό, θα νιώσω τόσο χαρούμενη!

Σου λέω, όμως, αν το 2011, κουβαλάει τη γρουσουζιά του 2010, εγώ θα κάτσω σπίτι μου παρέα με το Χόμερ μου και τον καθρέφτη έξω από το υπνοδωμάτιο για παν ενδεχόμενο...

***ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!