Στον τροπικό των ονείρων

Τη νύχτα δεν έκλεισα μάτι. Άκουγα τον αέρα να φυσάει έτσι απειλητικά και ξυπνούσα απότομα και τρομαγμένα. Κοιτούσα τη σκάλα, να δω αν κατεβαίνει..Τι να κατέβει μέσα από το σπίτι θα μου πεις..ένας κλέφτης, μία σκιά, ένα φάντασμα, κάτι, οτιδήποτε.Τελικά, δεν κατέβηκε τίποτα και μάλλον ξυπνούσα και κοιτούσα άσκοπα. Χτυπούσαν μόνο τα παράθυρα λες και πάλευαν να ξεκολλήσουν από τους τοίχους. Τα δέντρα δεν ήξεραν που να αράξουν τα κλαδιά τους και τα γατάκια εξαφανίστηκαν από την αυλή. Η γλάστρα στο παράθυρο του γραφείου έγειρε. Και εγώ έμεινα με ένα στίχο που με ενοχλεί αδιάκοπα από τις 08:00.

Σε ποιά ματιά τα όνειρα να θάψω.. Αγαπημένο τραγούδι, αγαπημένος τραγουδιστής, αγαπημένη λέξη. .Όνειρα..

Πόσο μου αρέσουν τα όνειρα.. Και εκείνα που καταστρώνω ξύπνια και τα άλλα που μου στέλνει δώρο το υποσυνείδητο. Είναι όλα τόσο προκλητικά. Σε προκαλούν να κάνεις όσα δεν τολμάς να σκεφτείς, σε οδηγούν στα βήματά σου και αν τα πραγματοποιήσεις σου ανοίγουν νέους δρόμους, νέα μονοπάτια, νέες λεωφόρους. Σε ταξιδεύουν σε παραδεισένια μέρη και σου γνωρίζουν μαγικούς ανθρώπους. Σε πιάνουν από το παγωμένο χέρι σου και ξαφνικά βρίσκεστε βράδυ σε μία παραλία να περπατάτε συντροφιά. Και εκεί κανένας αέρας δε φτάνει. Κανένας ήχος δεν ενοχλεί τα βηματά σας. Εκεί  είναι ο τροπικός της αγάπης. Σου μιλάνε όμορφα και σου τραγουδάνε όσα θα μπορούσαν να έχουνε γραφτεί για  σένα ή από εσένα.

Σε ξεκουράζουν ή καμιά φορά σε τρομάζουν. Αλλά και αυτά καλά είναι. Καταλαβαίνεις για ποιούς νοιάζεσαι, τι φοβάσαι, πόσο μπορεί να αντέξει η σκέψη σου..

Υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύτηκαν 'ένα μεγάλο πανανθρώπινο όνειρο', άλλοι που πέθαναν για να το πραγματοποιήσουν, κάποιοι έκαναν περιουσίες μέσα από αυτά, υπάρχουν μερικοί που ζήσανε μέσα στα όνειρά τους και έγιναν καλλιτέχνες. Ονειροπαρμένοι ή ονειροπόλοι ποιητές. Μάγοι των εικόνων και των λέξεων. Υπάρχουν εκείνοι που τα αγνοούν και οι άλλοι που πέφτουν για ύπνο και περιμένουν τα ονειρά τους να τους πάρουν αγκαλιά. Άλλοι που απλά τα έζησαν και έζησαν ονειρικά.

 Άλλοι λένε πως μαθαίνεις ακόμη και ποιός είσαι. Άλλοι πάλι λένε πως είναι απλές, πεζές σαχλαμάρες. Εσύ αν θέλεις μπορείς να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι.. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα τα βρίσκεις πάντα μπροστά σου. Θα ακούς το βράδυ τις σειρήνες τους. Θα ξυπνάς απότομα και τρομαγμένα και θα ψάχνεις να βρεις τι κατεβαίνει. Θα τριγυρνάς μεσα στο σπίτι και θα αναζητάς έναν κλέφτη, μία σκιά, ένα φάντασμα. Και θα είναι όλα εκεί. Μέσα σε μία γλάστρα λίγο γερμένη από τον αέρα. Και όταν ο στίχος δε θα φτάνει πια στα αφτιά σου, τα όνειρά σου θα έχουν ήδη ταφεί.

 Κάθε Χριστούγεννα θυμάμαι το κοριτσάκι με τα σπίρτα. . .Πάντα έκλαιγα όταν μου το διαβάζανε. Ίσως να ήμουν από τότε ονειροπόλα...