Αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου!!!

Και μία φωτιά άρπαξε το στόμα...Σε θέλω, σιγομουρμούρισε λάγνα η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δε μου αρέσεις έτσι, απάντησε κοφτά και απαιτητικά η Ε.Ε.

Άλλαξα, της σφύριξε μια μέρα η Ελλάδα.

Γίνε δική μου, απάντησε γραφικά και ειρωνικά η Ε.Ε. Και απο τότε ο έρως καλά κρατεί. Τα χρόνια της φαγούρας πέρασαν και ξαφνικά ήρθε η κρίση. Και ο έρωτας δεν ήταν πια αρκετός. Δεν ήταν πια δυνατός για να συγχωρήσει λάθη, ψέματα, εξαπάτηση, διαφθορά, την ανεμελιά και εκείνες τις ηλιόλουστες μέρες...

Μου χρωστάς, δε σου χρωστάω, λένε ο ένας στον άλλο και προσπαθούν να βρουν το νικητή της αναμέτρησης.

Μου χρωστάς τη δημοκρατια που σου δίδαξα, την ελευθερία, την ισότητα, τα δικαιώματα και τη φιλοσοφία. Μου χρωστάς για τα γράμματα και τις τέχνες, για τους ρήτορες και τους ποιητές. Μου χρωστάς την Ιθάκη που σου έδειξα. Μου χρωστάς. . .Μα αυτό είναι προγονολατρία. Και εγώ δεν είμαι από αυτές. 

Μου χρωστάς τη θάλασσα, τον ήλιο, τις καλοκαιρινές σου διακοπές, την άμμο και τα κύματα, τις μπύρες και τα βράδια κάτω από τα αστέρια. Μου χρωστάς τα ξενοδοχεία, τα ταβερνάκια και τα υπέροχα φρέντο στην παραλία. Δε θυμάσαι; Μα και αυτό είναι παροχή υπηρεσιών. Ο καθένας μπορεί να κάνει το ίδιο. Όπως εκείνος ο Κορεάτης, που έφτιαξε μία δεύτερη Σαντορίνη κάπου στη Σεούλ. Επιχειρηματικός δαίμονας. .

Λοιπόν; έχεις κάτι άλλο να μου πεις; ρώτησε χαμογελαστή η Ε.Ε.

Όχι, θα κάνω ότι θέλεις αρκεί να είμαστε μαζί. Απάντησε η Ελλάδα. Και είναι το όχι που ψελλίζει το υποταγμένο πια παιδί μετά την αταξία.

Ευτυχώς που υπάρχει η Ιρλανδία με το παρελθόν θαύμα της. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα άλλα p.i.g.s. της Ε.Ε. η Ισπανία, η Ιταλία. Είναι τόσο μεγάλη η παρηγοριά. Δεν είμαστε πια μόνοι. Δεν είμαστε πια το μόνο μαύρο πρόβατο. Τώρα μπορούμε όλοι να αγκαλιαστούμε και να τραγουδάμε ο ένας στον άλλο 'Αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου', γιατί όταν κοιταζόμαστε στα μάτια, όντως νιώθουμε σκιρτήματα. Νιώθουμε όλοι ακριβώς τα ίδια κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά σκιρτήματα, τα οποία τα λες και τριγμούς. Τριγμούς σε ένα οικοδόμημα που είτε θα αποδειχθεί το ανθεκτικότερο όλων των εποχών, είτε θα... Αλλά αυτό είναι απαισιοδοξία. Και εγώ δεν είμαι ούτε από αυτές.