Δεν έχεις το δικαίωμα να φύγεις από το πλευρό μου. Δε μπορείς να σκεφτείς την πιθανότητα διαφυγής. Δε θέλεις να ξέρεις τι θα σου συμβεί αν διαπιστώσω ότι διαθέτεις σχέδιο άμεσης απόδρασης. Δε με φοβίζεις πια. Μάλλον γιατί εγώ σταμάτησα να σε φοβάμαι. Δε ξέρω πως είναι να ζω χωρίς εσένα και σίγουρα δε θέλω να μάθω. Μου είναι παντελώς αδιάφορο. Όπως και η καθημερινότητά σου. Δε θέλω να ξέρω που είσαι. Δε θέλω να ξέρω τι κάνεις. Δε θέλω να ξέρω τι συζητάς, τι διαβάζεις τι ακούς. Εξάλλου, και να μου πεις σε μία στιγμή θα τα χω ξεχάσει. Σου λέω δε με ενδιαφέρει. Κάποτε ίσως. Τότε που νόμιζα όπως όλοι ότι αυτό που ακούγεται, αυτό που φαίνεται, αυτό που ακουμπά κανείς είναι και το αληθινό. Δε μπορείς να φύγεις από δω αν δεν τελειώσεις την αποστολή για την οποία σε έχω επιλέξει. Τι νόμιζες? Νόμισες πως απλά σε έχω κοντά μου για παρέα?Αν ήθελα παρέα θα έκανα φιλίες. Άσκοπες και ανταλλάξιμες. Νόμισες ότι πιστεύω στη δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων? Αν το νομίζεις γελιέσαι. Όλοι ψάχνουν γύρω τους για έναν άνθρωπο. Έναν απλό, καθημερινό και Κατανοητό άνθρωπο. Βρίσκουν??? Η απόδειξη είναι εκεί μέσα. Στο χώρο των σημαντικών συζητήσεων. Είσαι πολιτικός και ξέρεις που συχνάζεις.
Δεν έχεις για την ακρίβεια κανένα δικαίωμα. Δε θέλω να έχεις και δεν πρέπει να έχεις. Το μόνο σου δικαίωμα είναι να φέρεις σε πέρας την αποστολή που σου έχω αναθέσει. Και αυτό είναι το βασικό και αναφαίρετο πια για σένα δικαίωμα. Δε ξέρω αν μπορείς. Δε ξέρω αν μπορώ. Και σίγουρα δε μπορώ να ξέρω. Το προφανές είναι να αγνοεί κανείς όσα διαδραματίζονται γύρω του. Το λογικό είναι να ασχολείται με όλα αυτά. Το βέβαιο είναι πως δε μπορεί να τα αλλάξει. Το ευχάριστο είναι ότι μπορεί να συμμετάσχει σε κάθε κοινωνική και πολιτική διαδικασία και να φτιάξει τη δική του, μαγική και απόκοσμη γωνιά. Μία νοητή πλευρά του εγκεφαλικού του κόσμου, όπου θα τρυπώνουν σκέψεις για μακρινές χώρες με παράξενες γεύσεις, θα φυτρώνουν συνεχώς φωτεινές εικόνες με αστείες μυρωδιές, θα ακούγονται αδιάκοπα ήχοι αλλόκοτων πλασμάτων και κανείς δε θα ξέρει πως είναι η μοναξιά, η βία, η απόγνωση. Η νοητή πλευρά δεν έχει όρια και ο εγκέφαλος μπορεί μετά χαράς να δημιουργήσει. Ότι του κατέβει. Είσαι πολιτικός και ξέρεις...
Σε μία τέτοια νοητή περιοχή κανείς δε θα συζητούσε για τηλεοπτική βία. Κανείς δε θα μιλούσε για πιθανές εξόδους, αναγκαίες παραμονές και αμφίβολες εισόδους. Κανείς δε θα επιδίωκε να βλάψει τον "άνθρωπο". Σε μία νοητή περιοχή η αυτοάμυνα θα ήταν θεωρία πεπερασμένη και το δίκαιο δε θα έψαχνε κανείς να το βρει. Η αλήθεια είναι πως όλα είναι τόσο πρόδηλα που καταντά βαρετή η επεξήγηση και η εξήγησή τους. Το παράδοξο είναι ότι όλοι αγνοούν - όχι μόνο ο ένας τον άλλο - αλλά και τα αυτονόητα. Και αυτό τα καταστρέφει όλα.
Γι αυτό σου λέω. Δεν έχεις δικαίωμα να φύγεις από δω. Το μόνο σου δικαίωμα είναι να ολοκληρώσεις την αποστολή για την οποία έχεις επιλεγεί.
Και ναι! Σε έχω επιλέξει για να με καταστρέψεις. Ξέρω ότι μπορείς.
