Πέμπτη, Δεκεμβρίου 02, 2010

Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, μπορεί να πέσει να σε πλακώσει.

Η φίλη μου η Δέσποινα. Είναι ανυπόμονη. Ετοιμάζει την περίφημη 'Ανταλλαγή Ρούχων στις 19/12/2010 στο Barrister'. Είναι δημοσιογράφος. Είναι φοιτήτρια. Μεταπτυχιακή. Είναι φίλη. Είναι γκόμενα(για να μη νομίσετε ότι της κάνω προξενιό). Είναι ταλαντούχα και δημιουργική. Έχει όρεξη και φαντασία. Έχει έμπνευση και όνειρα. Λατρεύει τη σοκολάτα και το Λονδίνο. Η αλήθεια είναι ότι αυτά είναι αρκετά. Αν συνεχίσω δε θα βρω άλλο σημείο να σταματήσω. Είναι πολυπράγμων άνθρωπος. Αυτό που λέμε μορφή, περσόνα, τυπάκι. Το μόνο που με εκνευρίζει είναι ότι δε μ' αφήνει να μιλάω πολύ (και αν εκτός από το φίλο μου, δε μ' αφήνουν και οι φίλες μου κατανοείται ότι την έκατσα). Η Δέσποινα λοιπόν, σήμερα πονάει. Θα βγάλει φρονιμίτη. Και είναι αγχωμένη.
Υπάρχουν πολλά είδη και άπειρα μεγέθη πόνου. Κανείς δε μπορεί να αντέξει τον πόνο που για κάποιον άλλο ίσως αποτελεί ευχαρίστηση και κανείς δεν έχει την ικανότητα να υπολογίσει πόσο πόνο μπορεί να προκαλέσει. Είναι αξιοθαύμαστη, όμως η ικανότητα του ανθρώπου να ξεπερνά και καμιά φορά και να ξεχνά τον πόνο που βίωσε. Είναι παράξενα γεμάτη η ψυχή του ανθρώπου με φοβερές εικόνες ευτυχίας και δυστυχίας και κάθε στιγμή είναι αλλοπρόσαλλα φτιαγμένη μέσα από μία ψυχή, τη δική μου, τη δική σου ή πολλών άλλων μαζί.
Γιατί μπορεί να πονέσει ένας άνθρωπος, αφού όλοι ξέρουμε ότι μια μέρα θα το ξεπεράσει; Γιατί μπορεί να αφήσει ένα συναίσθημα, χωρίς δεύτερη σκέψη, να τον κάνει κτήμα του; Θα μου πεις ότι είναι απλό. Δεν υπάρχουν άμυνες για όλα. Και η ευτυχία είναι συγκάτοικος της δυστυχίας  εδώ και πολύ καιρό. Ποια είμαι εγώ που θα εξαναγκάσω μία από τις δύο σε άτακτη φυγή;
Αναρωτιέμαι όμως- και θα εξακολουθώ για πολύ καιρό ακόμα  να ζω με την απορία- τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να πονέσει πιο πολύ από όσο μπορούσε να φανταστεί. Πως από τη χαρά της επιτυχίας παίρνει κανείς μετάθεση για το στρατόπεδο του τρόμου; Και πως το σκάει από κει μέσα; Τελικά, εμείς κάνουμε τη ζωή δική μας ή αυτή μας παίζει στα δάχτυλα του ενός χεριού;
Ο πόνος της Δέσποινας θα περάσει με το 'τράβηγμα' ενός γιατρού. Τον πόνο της καρδιάς, ποιος θα αφήσεις να τον 'τραβήξει';;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.