Γιατί μόνο δεκαπέντε ημέρες γιορτών;

Το πνεύμα των Χριστουγέννων θα μπορούσε να κάνει πολλή δουλειά πάνω μου. Βέβαια, δεν έχει εμφανιστεί ακόμη, οπότε θεωρώ πως δε θα το κάνει ποτέ. Το χριστουγεννιάτικο πνεύμα όμως έχει ξεχυθεί παντού. Όλη η μουσική επένδυση των ημερών είναι κάλαντα σε παραλλαγές ή μεγάλα χιτάκια που ομιλούν για τον Άγιο Κλάους, για τον κοκκινομύτη τύπο με τα κέρατα ή για το χιόνι που πέφτει ασταμάτητα. Πάντου υπάρχουν δέντρα στολισμένα, κατσιασμένα, μεγάλα, τοσοδούλικα, πράσινα, άσπρα, φουξ, με μπάλες, με φώτα, με κορδέλες, με γλυκά με αγγέλους ή αστέρια, με δώρα ή με ευχές. Μελομακάρονα, κουραμπιέδες και τσουρέκια πάνε και έρχονται. Τα δώρα αλλάζουν χέρια, αγκαλιές, φιλιά. Και όλοι κάθονται γύρω από το τραπέζι για να κάνουν το οικογενειακό τραπέζι λίγο πιο γιορτινό. Και η γαλοπούλα σφαγιάζεται, παραγεμίζεται και θυσιάζεται. Και το κρασί δίνει αφορμές για ευχές. Και ο κόσμος παρελαύνει στην αγορά, στα εστιατόρια και τις ταβέρνες, στα εμπορικά κέντρα, στα Χριστουγεννιάτικα πάρκα για παιδιά(και μεγαλύτερα παιδιά), κάνει πάρτι στα μπαρ της πόλης, χορεύει στις πίστες των μπουζουκιών και φλερτάρει στα κλαμπάκια της πόλης ή ποντάρει κάτι στο 'κόκκινο', τρέχει στα χιονοδρονικά ή απλώς ταξιδεύει εντός και εκτός, πηγαινοέρχεται σε σπίτια κουβαλώντας και ένα γαλακτομπούρεκο στο χέρι για τα τυπικά της υπόθεσης, βλέπει ταινίες με ανάλογο θέμα για 24η ή και 47η φορά(ανάλογα με την ηλικία και της ταινίας και του θεατή της). Και αν είσαι τυχερός ή τυχερή περνάς καλά. Και αν είσαι πολύ τυχερός ή πολλή τυχερή περνάς ανεπανάληπτες γιορτές.

Τι είναι οι γιορτές για σένα, τί είναι για μένα, τί είναι για όλους μας; Είναι η σημασία που δώσαμε που τις κάνουν ξεχωριστές; Χαμογελάμε πιο πολύ ή πιο ειλικρινά; Αγαπάμε πιο πολύ κόσμο ή πιο ουσιαστικά; Κάνουμε δώρα από υποχρέωση ή από αισθήματα; Στολίζουμε τα σπίτια μας με τα χρώματα της ψυχής μας ή προσπαθούμε να φτίάξουμε το μέσα κόσμο μας για λίγο, έτσι όπως θα έπρεπε, όπως θα θέλαμε, όπως θα μας άξιζε να είναι; Έχουμε χώρο για ξωτικά και νεράιδες, για αγίους και ταράνδους στη ζωή μας; Και αν ναι, γιατί δε στολίζουμε καθημερινά το δέντρο μας με ευχές και δώρα για εμάς τους ίδιους και εκείνους που παιδεύουμε με την αγάπη μας; Τι περιμένουμε ένα χρόνο; Μπορούν οι επιθυμίες και όσα νιώθουμε να χωρέσουν σε 15 γιορτινές ημέρες;

Αν δε μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά, ίσως και να μη χάνεις κάτι σπουδαίο. Αν δε σου επιτρέπει κάποιος ή κάτι να τα κάνεις όλα αυτά, μάλλον θα περάσεις άσχημα. Αν πάλι δεν έχεις όρεξη απλά περνάς φρικτά. Και δε βαριέσαι..15 ημέρες είναι, θα περάσουν. Αν όμως και οι 350 που περάσανε ήταν επιεικώς άθλιες, τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να μπεις με το δεξί στη νέα χρονιά.

Και αν φέτος έχασες όσα πόνταρες στο κόκκινο, του χρόνου να θυμάσαι ότι μπορεί να γυρίσει. Το καλό με το τζόγο και τη ζωή είναι ότι σου υπόσχονται τα πάντα. Εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να παίξεις σωστά.