Άσε με να γίνω ο εξουσιαστής σου!

Και έρχεται η μέρα εκείνη, η συφοριασμένη, που πιάνεις τον εαυτό σου με μία απορία καρφιτσωμένη στα χείλη. Με ακούει κανείς; Και μετά αναρωτιέσαι, αν αυτή είναι η σωστή απορία. Και τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι το να βρεις κάποιον να σε ακούσει είναι πολύ απλό. Είναι ίσως το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Η πραγματική δυσκολία είναι να βρεις κάποιον να καταλαβαίνει όσα του λες. Αν η τύχη σ' αγάπησε κάποτε και έχεις συναντήσει τέτοια υβριδικά μοντέλα ανθρωποειδών ακροατών, καλά θα κάνεις να μην τους δείξεις ότι εκτιμάς την αρετή αυτή, ούτε να τους ευχαριστήσεις για την κατανόησή τους. Απλώς μίλα τους.

Οι άνθρωποι γεννηθήκαμε με προδιαγραφές. Μπορεί η ανθρώπινη φύση να μοιάζει με θαύμα, αλλά όλα είναι θέμα καλής λειτουργίας και συνύπαρξης των προδιαγραφών. Μία από τις βασικές προδιαγραφές μας λοιπόν, είναι η απόκτηση εξουσίας και άλλη μία η άσκησή της. Είναι γεγονός πως όλοι επιδιώκουμε να γίνουμε εξουσιαστές των υπολοίπων. Και ποιος δεν έχει φανταστεί τον εαυτό του με ένα σκήπτρο, ένα στέμμα, ένα τίτλο καλλιστείων ένα νόμπελ, ένα όσκαρ, ένα Eurocup στην τελική! Τόσοι καθρέφτες, τόσα όνειρα, τόση ματαιοδοξία...

Το καλό με την εξουσία είναι ότι κατανέμεται ακόμη και στον πιο απλό άνθρωπο. Το καλό με την εξουσία είναι ότι διαχέεται παντού. Το καλό με την εξουσία είναι ότι εφαρμόζεται με όποιον τρόπο γουστάρει κανείς και σε όποιο τομέα της ζωής του επιθυμεί. Το καλύτερο όμως είναι ότι την απολαμβάνει κανείς με όλη του τη ψυχή. Το κακό με την εξουσία είναι ότι ποτέ κανείς δε μπορεί να την ασκήσει ορθολογικά.  Όχι πως δε μπορεί. Απλά την ώρα που πρέπει, ξυπνούν τα εγωιστικά ιδεώδη που πλάθει ο αυτό-προστατευτικός μηχανισμός του ανθρώπου. Αυτο-προστατευτικός και έτερο-καταστροφικός.

Η άσκηση της εξουσίας ωστόσο, δεν είναι απαραίτητα κακή. Το σφάλμα σε αυτή την περίπτωση είναι ο προσανατολισμός. Αν δε ξέρει κανείς να διαβάζει χάρτες και πυξίδες, αν δε ξέρει ποιες είναι οι συντεταγμένες, αν δεν κατανοεί τα GPS και τα πάσης φύσεως destinators, καλά θα κάνει να μην πιάνει τιμόνια στα χέρια του. Ούτε πλοίων, ούτε αεροπλάνων, ούτε καν ποδηλάτων.

Οι χειρισμοί των ανθρώπων είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Έχει περάσει φαντάζομαι από το μυαλό σου να δαμάσεις κάποιον άλλο, έτσι; Πόσες φορές έχεις ακούσει κάποιον να σου λέει άλλαξε αυτό, κάνε εκείνο, γίνε έτσι, σκέψου αλλιώς, μη φέρεσαι παράξενα; Πόσες φορές έχει τύχει να το κάνεις; Πόσες φορές κατάλαβες ότι το έκανες και πόσες αναγκάστηκες να το κάνεις; Αν το άθροισμα σου είναι μηδενικό, τότε είσαι ακέραιος άνθρωπος. Είσαι εσύ και είσαι ωραίος και αδιόρθωτος τύπος. Σε πάω! Αν το άθροισμα είναι αρνητικό, τότε είσαι αυτός που ωθεί τους άλλους, είσαι εκείνος που τους εξαναγκάζει σε αλλαγές-όχι απαραίτητα σωστές ή αναγκαίες. Εσύ είσαι ακόμη πιο κουλ. Εσένα ενδεχομένως να θελήσω να σου μοιάσω μία μέρα. Μία συφοριασμένη μέρα που δε θα μπορώ να εξουσιάσω τίποτα άλλο παρα μόνο κάτι ξεχασμένους δουλοκόλακες μιας μικρής αυλής που κάποιος ξέχασε να ξεχορταριάσει.

Εμένα παρόλα αυτά άλλο μου τριβελίζει το μυαλό...Να το πω; Θα το πω...Την επόμενη φορά ίσως. Φτάνει για σήμερα..Πρέπει να κρατήσω μερικές λέξεις και για τη διπλωματική...