Οταν μεγαλώσω θα γίνω Drama Queen.

Έχω κολλήσει με τον εξόχως μαγευτικό και 'νονο' πολλών νεοαμερικανών, με το μοναδικό soul και όχι jazz, Barry White. Ξέρατε ότι βραβεύτηκε ως ο άνθρωπος που εμπνέει την αναπαραγωγική διαδικασία των Αμερικανών; Η Δέσποινα με μάλωσε, γιατί δεν αναγνώρισα σωστά το είδος. Να το ακούσω θέλω αγάπη μου, όχι να το μάθω!!! Εξάλλου, πες μου εσύ, τί είναι τζαζ;;; Είναι η τύπισσα που μας κέρασε με τον καφέ συναισθηματικό κατακλυσμό θέλοντας να γλιτώσει από τις σκιές που την κυνηγάνε;Και τελικά τί έκανε, γύρισε ξανά πίσω στις σκιές. Παραδέξου το, ήταν λίγο jazz...

Θέλω να μου δανείσεις ένα συναίσθημα. Όποιο θέλεις, όποιο έχεις πρόχειρο, όποιο νομίζεις ότι μου ταιριάζει. Θέλω να μου το δανείσεις και εγώ θα το κάνω τεράστιο. Θα το μεγαλοποιήσω τόσο που στο τέλος θα είναι ένα άλλο, καινούριο συναίσθημα. Θα έπρεπε να δίνουμε αξία σε κάθε μας στιγμή, θα έπρεπε να νιώθουμε και να ακούμε, να γευόμαστε και να αισθανόμαστε το κάθε τι, σαν να είναι το μόνο πράγμα που υπάρχει για μας. Θα έπρεπε όλα να είναι μοναδικά και ιδανικά. Να μας δίνουν κάτι μικρό και εμείς να βρίσκουμε το μεγαλύτερο νόημα σε αυτά σαν να πρόκειται για κοσμογονικό φαινόμενο. Δε θα ήταν άσχημη λίγη jazz στη κοσμοαντίληψή μας. Έχουμε καταστρέψει κάθε μας επαφή, ακόμη και τη βλεμματική. Πλησιάζουμε στόχους και χάνουμε ανθρώπους. Πετυχαίνουμε τους στόχους και χάνουμε τον εαυτό μας.

Αν είχαμε εξελίξει τη βιοαναπαραγωγή ίσως να χάναμε την ηθική μας θεώρηση και ίσως να αναπτύσσαμε μία νέα φλυαρολογία περί του δέοντος και του αντιδεοντολογικού, ωστόσο θα επιλέγαμε μία εποχή κατάλληλη για μας. Γιατί δε μπορούμε να χωρέσουμε εκεί που μας βάλανε; Δεν είναι και τόσο συμβιβαστικό το να αποκτούμε άμυνες και μηχανισμούς προσαρμογής αλλά και να ήταν, δε θα το θεωρούσε κανείς κακό. Κακό είναι εκείνο που δε σε αφήνει να αντιληφθείς πόσο ζεστός είναι ο ήλιος. Κακό είναι εκείνο που σε ξυπνάει τα βράδια. Κακό είναι εκείνο που δε σε αφήνει να μιλήσεις με δύο ανθρώπους που θέλουν να σε ακούσουν. Κακό είναι να μετανιώνεις και να μην έχεις ούτε λόγο, ούτε εναλλακτικό σχέδιο δράσης. Κακό είναι να μην αναγνωρίζεις τις αληθινές ανάγκες.

Κακό είναι να μη μπορείς ούτε να δανείσεις, αλλά ούτε και να δανειστείς ένα συναίσθημα. Το χειρότερο όμως είναι να μη μπορείς να φτιάξεις ένα δικό σου συναίσθημα. Και όχι, η τρέλα και η παράνοια δεν είναι συναισθήματα, είναι αναγνωρισμένα νοσήματα. Όπως και η κατάθλιψη.Μην προσπαθείς να βοηθήσεις όσους τα έχουν. Δεν είσαι ειδικός, και αφού δεν έγινες μέχρι τώρα, δε θα γίνεις ποτέ. Προσπάθησε, όμως, να καταλάβεις και να στηρίξεις όσους σε έχουν ανάγκη. Προσπάθησε να το κάνεις νωρίς. Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις, το αργά είναι πάντα πολύ αργά.

Για αυτό σου λέω, άσε με να ακούω soul και να το παίζω jazz, άσε με να γίνω Drama Queen, να τα βλέπω όλα θεατρικά και διασκεδαστικά!!!Ασε με να εκτονωθώ, η ψυχανάλυση κοστίζει!!!