Τι μπορεί να θέλουν από σένα μερικά γκροτέσκα κεφάλια;

Ένα φάντασμα μπορεί να σε στοιχειώσει. Αρχή πρώτη: Ποτέ μην τα βάζεις με άγνωστες δυνάμεις. Ακόμη και αν τη γλιτώσεις και εξακολουθήσεις να μένεις σε ένα σπίτι χωρίς τους θορύβους των αλυσίδων που σέρνουν βαριά δύο πόδια αόρατα, αυτό δε σημαίνει πως θα γλιτώσεις και από τα παιχνίδια του μυαλού. Προσπάθησε να βρεις καλύτερα παιχνίδια, για δυνατότερους λύτες...

Ένα φάντασμα μπορεί να σε προσέχει. Αρχή δεύτερη: Οι φύλακες- άγγελοι υπάρχουν. Ίσως δε με πιστεύεις και προφανώς έχεις πολύ σοβαρά και αξιόλογα επιχειρήματα να μου παραθέσεις. Δε θα χρειαστεί ωστόσο. Μία μέρα θα βρεις και εσύ το δικό σου και αφού τα βρείτε μεταξύ σας, θα βρεις τη δύναμη να με καταλάβεις. Και αν ποτέ νομίσεις ότι σε εγκατέλειψε, απλά αγνόησε αυτή τη σκέψη. Σου δίνει λίγο χώρο για να βεβαιωθεί ότι μπορείς και χωρίς αυτόν να επιβιώσεις. Μην του θυμώνεις...

Ένα φάντασμα μπορεί να έχει σάρκα και οστά, μπορεί να κοιμάται και να ξυπνάει δίπλα σου, μπορεί να ζει μαζί σου και εσύ να το ταΐζεις καθημερινά. Αρχή τρίτη: Κανείς, όσο μόνος και αν νιώθει στη μιζέρια του, δε θα επιδιώξει να συγκατοικήσει συνειδητά, με ένα τέτοιο πλάσμα. Αν, ασυνείδητα έκανες την τύχη σου, πρόσεξε ότι κινείται δίπλα σου. Μερικές φορές θα έχει τύχει και σε εσένα να εύχεσαι να είχες πλάι σου ένα τόσο δα φαντασματάκι. Ίσως και να είχε πιο ανεπτυγμένη την αίσθηση της ακοής...

Τα φαντάσματα που μπορεί να φέρουν κάποιας μορφής υπόσταση μπορεί να μετατραπούν σε βαμπίρ. Αρχή τέταρτη: Φημολογείται έντονα στους κύκλους των σεναριογράφων/συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας ότι ένα βαμπίρ κινδυνεύεις να σου πιει το αίμα. Το χειρότερο όμως είναι ότι κινδυνεύεις να σου ρουφήξει τη ψυχή και αυτά τα ψυχολογικά βαμπίρ (για τα οποία όταν πρωτοδιάβασα σε μία θεωρία ψυχολογίας, γέλασα, ώσπου τα γνώρισα και μου κόπηκε το γέλιο) είναι τα χειρότερα. Δε σταματάν με τίποτα, παρα μόνο όταν σε εξοντώσουν. Όταν θα γίνεις ένα άψυχο σώμα που θα σέρνει τα δικά του δεσμά.

Ένα φάντασμα μπορεί να σε σώσει. Αρχή πέμπτη: Όχι, βέβαια, δε θα σου αποκαλύψει the easy way out για όλα τα ανοιχτά και φλέγοντα ζητήματα του βίου σου. Ίσως όμως να σε βοηθήσει να μάθεις να περνάς περισσότερες ώρες έξω, στο φως, στον κόσμο των ανθρώπων που δεν είναι τόσο ανθρώπινος. Όσο άσχημος και αν είναι, ίσως σε πείσει πως η ομορφιά του είναι δική σου υπόθεση. Ίσως καταφέρει να στρέψει τα μάτια σου εκεί όπου τους αξίζει να κοιτάνε.

Και αν πάλι γλίτωσες από τα φαντάσματα, αν κάποτε ξέφυγες από κάποιο βαμπίρ, αν οι δικοί σου άνθρωποι είναι αληθινοί τότε θα σου δώσω μία συμβουλή. Αν ποτέ βρεθείς περικυκλωμένος από μερικά περίεργα, γκροτέσκα κεφάλια, μην τρομάξεις. Θεώρησέ τα απλώς τα δικά σου πλάσματα του νου. Θεώρησέ τα τα δικά σου φιλαράκια. Σε καμία περίπτωση όμως μην πάρεις την απόφαση-την απελπιστικά δραματική απόφαση- να περάσεις μαζί τους περισσότερο χρόνο από όσο χρειάζεται για να γίνει ανυπόφορη η ασφυκτική αδιακρισία της ξεδιάντροπης αγένειάς τους.

Εξάλλου, φιλαράκια δε χρειάζεται κανείς. Τα υποκοριστικά είναι μία  από τις φανταστικές χαριτωμενιές των λέξεων που κατά τα άλλα είναι άχρηστες στον πεζό κόσμο ενώ, οι αληθινές είναι απολύτως χρήσιμες για να μη γίνει πεζή και η ζωή μας.

Υ.Γ. Αρχή έκτη: Αν κάτι μέσα σου σε τρώει, βρες τον τρόπο να το ξεφορτωθείς. Αν του δώσεις αέρα, κάποτε μπορεί να σε στοιχειώσει.