Τι κακό υπάρχει στο να στέλνει κανείς ευχαριστήρια επιστολή στον εαυτό του;Ο άνθρωπος βρήκε 250.000€(μάλλον) και θεώρησε ότι δικαιούται, αν μη τι άλλο, να ευχαριστήσει τον εαυτό του, είτε για την ανιδιοτέλεια της πράξης του(που τα επέστρεψε εννοώ) είτε για την απερίγραπτη τιμιότητά του(ναι, ακόμη και αν ο πρότερος βίος του δεν ήταν δείγμα προτύπου, τώρα θα νιώθει ο τιμιότερος άνθρωπος στη χώρα).
Ας υποθέσουμε ότι η βαλίτσα υπήρξε, προς αμφισβήτηση των δαιμόνιων ρεπόρτερ...Τί νομίζετε πώς έκανε πραγματικά ο οδηγός;
α) Δεν ήθελε τα λεφτά, καθότι αντιμετωπίζει προβλήματα διαχείρισης πλούτου.
β) Νόμιζε πως θα τα πάρει πίσω ως αποζημίωση για την ηρωική πράξη του και δε θα ένιωθε και τύψεις(επιπλέον ηθικό bonus για τον ίδιο)...
γ) Τα έβαλε ο ίδιος με σκοπό να καταστεί ήρωας και να βρει σύντροφο(ο ίδιος ανακοίνωσε την επιθυμία του.
δ) Έψαχνε αφορμή να ευχαριστήσει τον εαυτό του. Γενικά...
ε) Προτείνετε κάτι άλλο. Ξέμεινα....
Θα κάνω ακριβώς το ίδιο. Δε θα βγω με μια βαλίτσα στο χέρι...Θα με ευχαριστήσω. Θα με ευχαριστώ συνεχώς..Θα ανακοινώνω με δική μου πρωτοβουλία και συν-απόφαση με τον εαυτό μου, ότι μου χορηγώ υποτροφία ως η καλύτερη φοιτήτρια, θα μου δώσω πλακέτα αποδοτικότητας ως η υπάλληλος του έτους( πράγμα που θα σημαίνει ότι υπήρξα επί δώδεκα συνεχόμενους μήνες η υπάλληλος του μήνα), θα με αναγορεύσω γυναίκα της χρονιάς και θα δώσω συνέντευξη-αποκλειστική ασφαλώς και με 12σέλιδο αφιέρωμα- σε κάθε γυναικείο περιοδικό, θα μου δώσω βραβείο φιλίας, συντροφικότητας και δε θα διστάσω να μου αποδώσω τον τίτλο της πολυτιμότερης εθελόντριας.
Μήπως είναι λίγα; Πόσες φορές έχει την ανάγκη να δει τυπωμένο κανείς το όνομά του για να νιώσει περήφανος για τον εαυτό του; Πόσο πάσχει η κοινωνία μας, πόσο νοσεί από τη δυστυχία και την απόγνωση της φήμης, της ματαιοδοξίας, του ναρκισσισμού; Σκύψε καλέ μου ανθρωπάκο να θαυμάσεις τον εαυτό σου στη λίμνη..αλλά όταν βουτήξεις στα νερά της μη διαμαρτυρηθείς, μη φωνάξεις, μην αντιδράσεις...Αυτή είναι η εικόνα σου.Και ας σε ξεγέλασε ο αντικατοπτρισμός...
Μήπως είναι λίγα; Πόσες φορές έχει την ανάγκη να δει τυπωμένο κανείς το όνομά του για να νιώσει περήφανος για τον εαυτό του; Πόσο πάσχει η κοινωνία μας, πόσο νοσεί από τη δυστυχία και την απόγνωση της φήμης, της ματαιοδοξίας, του ναρκισσισμού; Σκύψε καλέ μου ανθρωπάκο να θαυμάσεις τον εαυτό σου στη λίμνη..αλλά όταν βουτήξεις στα νερά της μη διαμαρτυρηθείς, μη φωνάξεις, μην αντιδράσεις...Αυτή είναι η εικόνα σου.Και ας σε ξεγέλασε ο αντικατοπτρισμός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.