Η τρέλα δεν είναι προνόμιο των μεσοαστών.

Ο φόβος.
Όνομα αρσενικού γένους που συνδέεται αμεσότερα με τη γυναικεία φύση. Συνήθως, είναι και συνάρτηση της σχέσης μεταξύ των δύο φύλων. Αρχικά, εμφανίζεται ο φόβος της απώλειας.Έπειτα, ο φόβος της εγκατάλειψης. Και ακολουθεί, ο φόβος της μοναξιάς.
Θα μπορούσα να παραθέσω μία σωρεία άλλων τύπων αλλά, θεωρώ πως, για την ώρα, είναι σκόπιμη μόνο αυτή η διάκριση. Ούτως ή άλλως, τόσο η απώλεια, όσο και η εγκατάλειψη είναι παρεπόμενα κάθε σχέσης.
Η μοναξιά.
Όνομα θηλυκού γένους που δρα χωρίς να κάνει διακρίσεις. Είναι κατάσταση, συναίσθημα,τρόπος ζωής, προσωπική επιλογή, τιμωρία ή και μονόδρομος, στον οποίο δυστυχώς ή ευτυχώς οδηγείται κανείς έχοντας λάθος πληροφορίες. Ή και τις σωστές καμιά φορά,τις οποίες όμως λαμβάνει με το λάθος τρόπο.
Ο κάθε άνθρωπος έχει τους τρόπους του. Το έμαθα καλά αυτό. Και το σέβομαι απόλυτα. Εξάλλου, και η αντίθετη περίπτωση δε θα με ευνοούσε ιδιαίτερα. Η συμπεριφορά του είναι ένα κράμα των φόβων που έχει συγκεντρώσει μέσα του. Είναι η αγωνία να επιβληθεί πάνω στην ομάδα που τον περιβάλλει έτσι, ώστε να μη μείνει μόνος.Επιλέγει καταστάσεις από τις οποίες δε μπορεί να ξεφύγει προκειμένου να μην καταλήξει μόνος/μόνη με 3 γάτες. Όχι πως δεν είμαι φιλόζωη...καταλαβαίνεις..
Η ανάγκη.
Αν ένας άνθρωπος πεινάει, θέλει να φάει. Αν διψάει, έχει ανάγκη από νερό. Αν του τα δώσεις ανάποδα, δε θα είναι ποτέ ευχαριστημένος. Αντιθέτως, θα είναι πάντα πεινασμένος και διψασμένος. Και αυτή η ακόρεστη δίψα είναι μεγάλο βάσανο για τη ψυχή του ανθρώπου. Η ανάγκη να 'γεμίσει' θύμησες όμορφες και ουσιαστικές είναι που γεννά και τη λαχτάρα.
Σε πείσμα του φόβου όλα αυτά. Αλλά πάντα το αντίτιμο είναι ο ενδεχόμενος πόνος. Η απογοήτευση όταν το ταξίδι αλλάξει και ο προορισμός δεν έχει πια τόσο ενδιαφέρον. Εκεί, πλάθεται ξανά το όνειρο, πιο ζωντανό, πιο ισχυρό, πιο μεγάλο. Μόνο που ο ονειροπόλος είναι εξαιρετικά αδικημένος. Δεν είναι ποτέ ευτυχισμένος και ποτέ δυστυχισμένος. Είναι εγκλωβισμένος στους φόβους και τις ελπίδες του..στις ανασφάλειες και τις ματαιώσεις της ύπαρξής του..στο εγώ και το υπέρ-εγώ που διαφεντεύουν τη συνείδησή του. στον τροπικό της δικής του ουτοπίας..Στον τροπικό της μοναξιάς..