Σάββατο, Οκτωβρίου 16, 2010

Ένας κλειστοφοβικός έρωτας..

Έφυγε.
Έμεινε μόνη σε ένα σπίτι που δεν είναι δικό της. Κλειδωμένη. Η σκέψη του περιορισμού είναι αυτή που τρομάζει το μυαλό της. Ο φόβος, μήπως γίνει κάτι συνταρακτικό και αυτή δεν είναι εκεί έξω να το δει μαζί με όλους τους άλλους. Η αγωνία μήπως γίνει κάτι συνταρακτικό εκεί μέσα και εκείνη δε μπορέσει να το αποφύγει.
Η αλήθεια είναι πως δεν την ένοιαζε ιδιαίτερα. Τίποτα εκεί έξω δε θα μπορούσε να είναι συνταρακτικό. Δεν είχε τέτοιου είδους διάθεση απόψε. Και μέσα τα πράγματα θα μπορούσαν να θεωρηθούν ακίνδυνα.
Οι φωνές της γειτονιάς σου δίνουν την εντύπωση πως κάτι κινείται. Φωνές άγριες. Μάνα προδωμένη από ουσίες σκληρές. Γιος 'χαμένος' προσκολλημένος σε ουσίες. Και ξανά το ίδιο παραμύθι. Μόνο που ο πρίγκηπας φορά σχεδόν πάντα τα λευκά του και ζητά ένα βασίλειο που πια δεν υπάρχει.
Οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν πάντα μεταξύ τους. Οι δυστυχισμένες οικογένειες υποφέρουν με διαφορετικό τρόπο η κάθε μία.
Πόλεις. Κρύβουν στα στενά τα μυστικά τους. Η γειτονιά ήσυχη. Ύπουλη. Καλεί την αστυνομία να βάλει τάξη εκεί όπου πάντα η αταξία θα είναι πιο ενδιαφέρουσα. Η πλατεία άδεια. Το καφενείο γεμάτο. Άνθρωποι σκυθρωποί που περνούν και δε ξέρουν πως να προφέρουν το 'γειά σου'. Άνθρωποι χαρούμενοι που φλυαρούν ασταμάτητα. Άνθρωποι φορτωμένοι προβλήματα και άλλοι φορτωμένοι με ψώνια. Κάποιος βγάζει βόλτα το σκύλο και κάποιος άλλος τον έχει εκπαιδεύσει να δραπετεύει για λίγο μόνος από τη μισάνοιχτη πόρτα και να επιστρέφει εκεί που πάντα θα αγαπά. Η πίστη του σκύλου είναι μεγαλύτερη από την αγάπη που μπορεί να νιώθει.
Η πίστη του ανθρώπου ποικίλλει. Άλλες φορές αληθινή και άλλες μασκαρεμένη. Ποτέ δε μπορείς να ξέρεις. .Απλά επιλέγεις. Δύο δρόμοι χαραγμένοι μεσα στο δάσος. Εγώ στη θέση σου θα διάλεγα το λιγότερο περπατημένο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.