Παράνομος και αν είναι ο δεσμός σου...

Οι οικογενειακές ιστορίες έχουν αγριέψει. Νομίζω ότι θα έπρεπε να λέγονται ανατριχιαστικές ερωτικές ιστορίες. Άνθρωποι ευτυχισμένοι που διαλύονται μέσα από σχέσεις άρρωστες και απρόσμενες. Αδερφές που μαλώνουν για έναν άντρα, ο οποίος τελικά τα έχει με άλλη, ανιψιός που κλέβει τη γυναίκα του θείου του και πάει λέγοντας. Μεγάλη ιστορία ο έρωτας. Ατέλειωτη. Και δικαιολογημένα. Ποιος θέλει να δώσει τέλος σε μία ερωτική ιστορία; Υπάρχει κανείς τόσο ανόητος, ώστε να θέλει να μπλέξει με δραματικά/υστερικά/διπρόσωπα/δακρύβρεχτα φινάλε; Υπάρχει μήπως κανείς τόσο ευφυής, ώστε να θέλει να δώσει την ιδανική κατάληξη σε μία ίσως όχι και τόσο ειδυλλιακή ιστορία; Υπάρχει κανείς τόσο τυχερός, ώστε να έχει βρει την τέλεια σχέση και να μη θέλει να δει το τέλος;

Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Ποιος ξέρει; Ποιος μπορεί να μάθει; Αν γίνει λόγος όμως για παράνομες σχέσεις, για πονηρά ρομάντζα, για κρυφές συναντήσεις και μικρά ερωτικά τρίγωνα, είμαι σίγουρη, πως όλοι θα έχουν ένα 'φίλο' ή μία 'φίλη' που έχει θρέψει μία παρόμοια κατάσταση. Άραγε, ο έρωτας θρέφει αυτές τις σχέσεις ή αυτές τρέφουν με τη δύναμή τους τον έρωτα;

Έχει πλάκα ο έρωτας. Σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Και είναι ακόμη πιο αστείο όταν τον υποδέχεσαι με εκείνο το χαμένο βλέμμα που ξεροσταλιάζει, ένας θεός ξέρει για τι. Και είναι ακόμη πιο διασκεδαστικό το ύφος σου όταν καταλαβαίνεις ότι την έχεις πατήσει και μάλιστα άσχημα. Και μετά τι; Περιφέρεις με υπερηφάνεια το βλέμμα σου εις το κενό και τη ματαιότητα και νιώθεις πως έχεις ερωτευτεί ΕΣΥ μόνο για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία. Και κάνεις ότι μπορείς για να το αντιληφθεί και ο άλλος. Και αν είσαι τυχερός σε λίγο καιρό περιφέρετε μαζί τα βλέμματά σας και νιώθετε άρχοντες! Αν όχι, εξακολουθείς να περιφέρεις το βλέμμα σου, μέχρι που κάποια στιγμή-και πάλι από το πουθενά-θα πέσουν τα μάτια σου πάνω στη ματιά κάποιου άλλου ανθρώπου και θα δεις σπίθες να πετάγονται δεξιά και αριστερά. Και η ιστορία, όπως όλοι γνωρίζουμε, θα κάνει τον κύκλο της και θα επαναληφθεί, ξανά και ξανά. Και είθε ο θεός του έρωτα να μας προστατεύσει!

Και αν ο μικρός αυτός και παιχνιδιάρης θεός δε βάλει το χεράκι του για μια ευνοϊκή εξέλιξη, τότε ίσως και να βρεθείς στη μέση. Μπλεγμένος με σκέψεις και εικόνες, με πράξεις και με λόγια που δε θέλεις, δε μπορείς να κάνεις, δεν ακούς. Αλλά ξέρεις ότι κυκλοφορούν μέσα στο κεφάλι σου. Και απορείς, πως βρέθηκες εσύ, ο μόνος άνθρωπος πάνω στη γη, σε τόσο δύσκολη θέση. Και ψάχνεις τρόπους να πάρεις μία απόφαση που θα είναι αρκετή για να μη σου έρθουν και άλλα στο κεφάλι εκτός από τον έρωτα. Και μετά σου έρχεται η κυρα-Λογική και σου λέει πως οκ, έπαιξες όσο έπρεπε. Για την ακρίβεια, δεν έπρεπε καθόλου. Αλλά, αυτό μπορείς να το παραβλέψεις για ένα δευτερόλεπτο. Τώρα , back to reality. Και από εκεί που δεν το περίμενες, γιατί έλεγες πως δε θα σου συμβεί ποτέ ξανά κάτι ανάλογο, ποτέ ξανά κάτι περίπλοκο, ποτέ ξανά κάτι τόσο δυνατό, έχεις γεμίσει απωθημένα και ανάγκες. Και κάνεις τα πάντα για να κάνεις το λάθος, τα λάθη, τη ζημιά. Και είσαι ΕΣΥ το ερωτοχτυπημένο ανθρωπάκι που αγνόησε τη βασική αρχή. ΟΥ μπλέξεις με τον Έρωτα.

Γιατί καλός είναι και ας σε βασανίζει τόσο, αλλά, νομίζω πως δε θα ήθελες με τίποτα να ζήσεις και εσύ μία (ακόμη) ανατριχιαστική ερωτική ιστορία! Εκτός και αν είσαι αδιόρθωτος, οπότε μπορείς να απολαύσεις για μία ακόμη (και μάλλον όχι τελευταία) φορά το κάθε λάθος, το κάθε μπλέξιμο, το κάθε απρόσμενο χτύπημα. Εξάλλου, οι ερωτοχτυπημένοι απαλλάσσονται πάντα λόγω άγνοιας και αδυναμίας.