Η εξάρτηση δεν κάνει καμία εξαίρεση.

Εξάρτηση.

Όλοι λίγο πολύ έχουμε τη δική μας μικρή ή μεγάλη, σημαντική ή αδιάφορη, παράξενη ή συνηθισμένη, μοναδική ή απλώς μία ακόμη. Μπορεί να είναι υλική ή συναισθηματική, άλλες φορές είναι ανάγκη και κάποιες άλλες στιγμιαία επιθυμία, ενίοτε είναι καταστροφική και κάποιες άλλες φορές είναι απλά απαραίτητη για τη ψυχική μας σταθερότητα. Μερικές γεννιούνται ξαφνικά. Άλλες είναι συνοδοί μας από τη μέρα που κάνουμε την εμφάνισή μας στη γη. Μερικές εξαφανίζονται χωρίς να το καταλάβουμε και άλλες προσπαθούμε χρόνια να τις εξαφανίσουμε (με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία).

Δεν το κρύβω. Και εγώ έχω πολλές εξαρτήσεις. Είμαι ένα ανεξάρτητο (ιδεολογικά) -εξαρτημένο (συναισθηματικά κυρίως) άτομο. Οι εξαρτήσεις μου είναι απλές ωστόσο. Είμαι εξαρτημένη από την ελευθερία που διαθέτω. Δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου σε μία εμπόλεμη περιοχή ούτε τη ζωή μου σε μία καταδυναστευτική σχέση. Είμαι εξαρτημένη από την τροφή και το νερό. Δε μπορώ να διανοηθώ πως μία μέρα το νερό μου θα είναι βρώμικο, μολυσματικό και η τροφή μου θα βρίσκεται στα αποφάγια κάποιου άλλου, μέσα σε έναν κάδο. Είμαι εξαρτημένη από τη ροή πληροφοριών. Δε μπορώ να περάσω τη μέρα μου χωρίς να ακούσω, να διαβάσω, να μάθω κάτι για τον έξω κόσμο (αυτό συνήθως είναι και ενδιαφέρον ή κουτσομπολιό, αλλά και αυτά εξαρτήσεις είναι). Και από πολλά άλλα, τα οποία ίσως τα απαριθμήσω κάποια άλλη φορά...

Είμαι όμως εξαιρετικά εξαρτημένη από ένα πράγμα, όπως και εσύ φαντάζομαι. Είμαι εξαρτημένη από τους άλλους. Όχι, αν με αφήσεις μόνη ασφαλώς και θα ζήσω, φυσικά θα τα βγάλω πέρα στη δουλειά ή στις σπουδές μου, είμαι 100% σίγουρη πως θα μπορέσω να φροντίσω το δύστροπο εαυτό μου και ενδεχομένως να κάνουμε και καλή παρέα, ποιος ξέρει;

Το βέβαιο είναι πως θα επιβιώσω. Αυτό είναι όμως ο σκοπός μας; Για αυτό πέφτουμε για ύπνο αγκαλιά με χίλια όνειρα κάθε βράδυ; Ακόμη και ο πιο πεζός, ο πιο ρηχός, ο πιο σκληρός άνθρωπος έχει ανάγκη από τους υπόλοιπους. Είναι εξαρτημένος. Δεν έχει σημασία το είδος της σχέσης μεταξύ των μελών. Μπορεί να είναι εξαρτημένος ο στρατιώτης από το στρατηγό του, ο πρόεδρος από το σύμβουλο, ο πιστός από το Θεό του, ο γονιός από το παιδί του και αντίστροφα, ο Νάρκισσος από τον καθρέφτη του, ο βουλιμικός από τη ζυγαριά του, ο μαθηματικός από τη λύση του γρίφου...Σίγουρα όλοι μπορούν να βρουν κάτι.

Και όταν λέω ότι είμαι εξαρτημένη από τους άλλους, εννοώ το σύνολο και όχι έναν ταλαίπωρο άνθρωπο, πάνω στον οποίο θα κρεμάσω τον εαυτό μου και θα πω "ουφ, ευτυχώς, τώρα με ξεφορτώθηκα!" Είμαι εξαρτημένη από αυτά που μου δίνουν οι άλλοι και από αυτά που μου παίρνουν. Θέλω να με κρίνουν πολύ (για να με κάνω καλύτερη), να με ακούνε όταν μιλάω πολύ (και πιστέψτε με μιλάω πολύ), να μου μιλάνε (ευτυχώς η ακοή μου δεν πάσχει ακόμη), να με νιώθουν, να μου δίνουν την ευκαιρία να τους νιώσω, να μου δίνουν την ευκαιρία να τους κρίνω, να μπορώ να τους μαθαίνω, να έχω τη δύναμη να τους βοηθάω, να μπορώ να είμαι δίπλα τους και να μπορώ να τους ζητάω-χωρίς λόγια-να είναι δίπλα μου και εκείνοι, να μπορώ να κάνω μαζί τους τις μικρές ανοησίες μου αλλά και τα μεγάλα κατορθώματά μου, να μπορώ να κάνω τα πάντα μαζί τους, να είμαι συγγενής, φίλη, γκόμενα, αδερφή, συνάδελφος, συμφοιτήτρια,γειτόνισσα, γνωστή ή και άγνωστη, απλώς περαστική. (Είπαμε, δεν έχει σημασία το είδος των σχέσεων.)

Όλοι εξαρτόμαστε από κάποιον ή κάτι. Ακόμη και ο πιο ισορροπημένος άνθρωπος, ακόμη και ο άνθρωπος με την ατέλειωτη αυτοεκτίμηση, ακόμη και ο σοφότερος όλων, ακόμη και εκείνος που τα έχει βάλει με τις μεγαλύτερες και δυσκολότερες εξαρτήσεις, ακόμη και εκείνος που έχει καλύψει όλες τις ανάγκες του. Η εξάρτηση δεν κάνει καμία εξαίρεση.

Το παραδέχομαι και γω.. Είμαι ένα ανεξάρτητο άτομο υπερβολικά εξαρτημένο από την αγάπη. Για καλή ή κακή μου τύχη!