Μη με ρωτάς αν σ' αγαπώ.

Λες ότι δε σ' αγαπώ. Και είναι αλήθεια. Σου το λέω και εγώ, δε σ' αγαπώ.

Αγαπώ τα μάτια σου όταν μου λένε καλημέρα και καληνύχτα και καλή τύχη καμιά φορά. Αγαπώ το χρώμα της φωνής σου και τις ανάσες που ποτέ δε χάνουν τον ατάραχο ρυθμό τους. Αγαπώ την αποφασιστικότητά σου. Αγαπώ τον τρόπο που οργανώνεις τα πάντα κρυφά από μένα, μόνο για μένα. Αγαπώ τις συμβουλές σου, ακόμη και τις πιο αυστηρές. Αγαπώ τον τόνο της φωνής σου, ακόμη και όταν με μαλώνεις. Αγαπώ το γεγονός ότι ασχολείσαι μαζί μου. Αγαπώ ακόμη και τις ώρες που με κάνεις να νιώθω σα μικρό παιδί. Αγαπώ τη σκέψη σου, έστω και αν τρέχει σε κάποιο γήπεδο. Αγαπώ και τον τρόπο που εκφράζεις όσα σκέφτεσαι. Αγαπώ τα χέρια σου γιατί είναι δυνατά και ακόμη πιο πολύ αγαπώ το γεγονός ότι μπορώ να βασιστώ πάνω τους. Αγαπώ τη σιγουριά που έχεις όταν περπατάς και ας περπατάς πιο γρήγορα από μένα. Αγαπώ τη μυρωδιά σου γιατί μου ήταν πάντα γνώριμη. Αγαπώ τις ταινίες που βλέπουμε μαζί ακόμη και αν δε θα τις διάλεγα ποτέ μόνη μου. Αγαπώ τις φωτογραφίες μας, αλλά πάνω απ' όλα αγαπώ τις στιγμές που 'ποζάραμε' και εσύ δεν ήθελες καθόλου. Αγαπώ τα μέρη που σε γνώρισα και περισσότερο, αγαπώ τον τρόπο που σε έμαθα. Αγαπώ τους φίλους σου γιατί σε νοιάζονται. Αγαπώ όλα όσα σε κάνουν ευτυχισμένο και σίγουρα θα αγαπήσω και εκείνα που θα σε κάνουν αύριο. Ίσως και σήμερα. Αγαπώ το χαμόγελό σου. Αγαπώ την αλήθεια που βγάζει.  Αγαπώ και το σπίτι σου γιατί με ζεσταίνει ακόμη και όταν λείπεις. Αγαπώ τη μορφή σου γιατί με συντροφεύει. Αγαπώ τις στιγμές που σε ξανασυναντώ ακόμη και αν έχουν περάσει μόνο 5 λεπτά από την τελευταία φορά. Αγαπώ το χάδι σου κάπου μπλεγμένο στα μαλλιά μου. Αγαπώ τις λέξεις σου που μοιάζουν με συλλαβές χαρούμενου παιδιού ακόμη και αν δε σημαίνουν τίποτα. Αγαπώ τόσα πολλά.

Όπως καταλαβαίνεις λυπάμαι, αλλά εσένα δε μπορώ να σε αγαπήσω. Έχω γεμίσει με όσα είναι δικά σου, γύρω σου, πάνω σου, μέσα σου. Εσένα δε μπορώ να σ' αγαπώ. Χωρίς αυτά. . .χωρίς εσένα...