Η κβαντομηχανική των ονείρων.

Ο ύπνος.

Είναι μια φυσιολογική κατάσταση για τα ζώα και τον άνθρωπο και χαρακτηρίζεται από κάθοδο της αντίληψης και περιορισμένη αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Συνήθως, η απομάκρυνση από τα χέρια του Μορφέα αναμένουμε να συνοδεύεται από ηρεμία και αίσθημα ξεκούρασης. 

Το κακό με τον ύπνο είναι ότι ποτέ δεν είναι αρκετός.

Τα όνειρα.
Είναι η βίωση μίας σειράς εικόνων, ήχων, ιδεών, συναισθημάτων και άλλων αισθήσεων κατά τη διάρκεια του ύπνου, κυρίως κατά τη φάση REM. Πολλοί κατηγόρησαν το υποσυνείδητο. Άλλοι το αγνόησαν επιδεικτικά και τα φορτώνουν  στην κούραση ή σε παραισθησιογόνα συναισθήματα όπως ο έρωτας.

Το κακό με τα όνειρα είναι ότι σχεδόν πάντα απαιτούν πολύ κόπο για να γίνουν πραγματικότητα.

Υπάρχουν, λοιπόν, οι άνθρωποι που κοιμούνται όρθιοι. Είναι μία συνηθισμένη κατηγορία ατόμων που αγνοούν όσα συμβαίνουν στον έξω- από τον εαυτό τους- κόσμο και χαρακτηρίζονται μακάριοι για την ικανότητά τους να μην αντιλαμβάνονται το παραμικρό. Ευτυχισμένοι. Υπάρχουν οι ονειροπόλοι. Είναι μία ρομαντική κατηγορία, αιθεροβάμονων ατόμων με αντιλήψεις δυσπροσάρμοστες στη σκληρή θεώρηση της καθημερινότητας. Υπάρχουν εκείνοι που δε θέλουν να ξυπνήσουν. Ίσως γιατί η αλήθεια τους έχει βασιστεί τόσο πολύ στα παραμύθια που είναι ευτυχισμένοι μόνο εκεί μέσα. Υπάρχουν άλλοι που βλέπουν συνεχώς εφιάλτες. Και αν θεωρήσουμε τα όνειρα απεικόνιση της καθημερινότητας, τότε αυτοί οι ταλαίπωροι είναι καταδικασμένοι στη δυστυχία. Υπάρχουν και μερικοί που δεν ονειρεύονται ποτέ. Ποιος ξέρει τι είδαν, τι άκουσαν , τι απελπισία κουβαλάνε στη ψυχή. Βέβαια, δε ξέρω ποια κατηγορία είναι η χειρότερη. Αυτοί που δεν ονειρεύονται ή εκείνοι που δεν κοιμούνται;

Το κακό με όσους κοιμούνται είναι ότι δε ξέρουν ποτέ, πότε πρέπει να ξυπνήσουν.

Στις 28/02 ορίστηκε η ημέρα Σπάνιων Παθήσεων. Μήπως σκέφτηκε κανείς πως θα μπορούσε να λέγεται Ημέρα Παθήσεων για Σπάνιους Ασθενείς; Ποιός ο λόγος; Γιατί πρέπει δηλαδή να υπάρχει και ημέρα που να θυμίζει σε όσους υποφέρουν από κάτι εξαιρετικά σπάνιο, πόσο εξαιρετικά άτυχοι είναι; Έχουν-αν είναι τυχεροί- 364 μέρες για να το αιτιολογούν, να το εξηγούν, να το εκλογικεύουν, να κάνουν πως το αγνοούν, να επιχειρούν να το ξεχάσουν.

Στο pilates, μας προτρέπει να συνειδητοποιήσουμε το σώμα μας. Μας μιλάει σιγανά, μέσα στο σκοτάδι και μας προτρέπει να γράψουμε το στοχο μας νοητά σε ένα λευκό χαρτι. Και να το διαβάσουμε.

Αν είσαι άνθρωπος που δεν πιστεύει μόνο στην τύχη, αν είσαι άνθρωπος που δεν κοιμάται, αν είσαι από εκείνους που θέλουν να τρέχουν για να προλάβουν ακόμη και όσα δεν ήρθαν, αν είσαι από εκείνους που γουστάρουν να ζουν σπάνια μάλλον θα έχεις μεγάλο πρόβλημα μέσα στην αίθουσα του pilates, ξαπλωμένος σε ένα στρώμα, δίπλα από μία μπάλα. Μάλλον, δε θα μπορέσεις ποτέ να διαλέξεις το στόχο που αξίζει να γράψεις στο χαρτί. 

Τι μπορείς να χωρέσεις μέσα σε μία κόλλα χαρτί που δεν εχει χρώμα, που δεν έχει καν πραγματική υπόσταση στην ύλη της; Και αντε να βρεις άκρη μέσα από έννοιες της κβαντομηχανικής...γιατί για την ώρα είναι ο ευκολότερος τρόπος προσέγγισης και θεώρησης των ονείρων μας.