Εκεί που ταξιδεύει η καρδιά...

Βρέθηκα το Σαββατοκύριακο στη Βουδαπέστη. Ξανά. Την πρώτη φορά δεν τη θυμάμαι καθαρά. Θυμάμαι μία όμορφη πόλη, παράξενα ήσυχη και διστακτική. Από τότε πέρασε καιρός. Χρόνια. Δεν τη ξέχασα. Αλλά θέλησα να τη γνωρίσω απ' την αρχή. 'Εστω και για μία σύντομη συνάντηση. Είδα πράσινο, αν και ένα παιδί της πόλης - που δε θα την άλλαζε ούτε για βουνό, ούτε για θάλασσα. Και συνειδητοποίησα πως είναι κρίμα να έχουμε τόσο όμορφο κλίμα στην Ελλάδα, αλλά τα δάση και τα πάρκα μας να μη μας συγκινούν.. 'Εφαγα καυτερά πιάτα και νόμισα για μια στιγμή πως όλη η Βουδαπέστη μυρίζει μόνο πάπρικα. Περπάτησα τη γέφυρα που ενώνει τα δύο μέρη, δύο περιοχές γεμάτες αντιθέσεις και όμορφες γωνιές, κρυμμένα μαγαζιά και θαμμένες παμπ, με κρύες λεμονάδες και μαρμελάδες με κόκκους πιπεριού που μοιάζουν με βατόμουρο και σε μπερδεύουν. Περπάτησα πολύ και τράβηξα δεκάδες φωτογραφίες, από κάθε φωτισμένη γωνιά, μέχρι που είδα τα φώτα να σβήνουν. Κάθισα στα έξω τραπέζια και είδα έναν όμορφο λαό να περπατάει ψάχνοντας τα σοκάκια και τα σκαλιά συγκέντρωσής του μπροστά από έναν επιβλητικό ναό. Η πόλη "πάσχει" από τουρίστες και παραδόξως, τα ελληνικά ακούγονταν σε κάθε τετράγωνο...Μπήκα στα μαγαζιά και χάζεψα τις βιτρίνες τους. Ήπια μπύρες με μάνγκο, με μήλο, μα κυρίως με λατρεμένη παρέα. Δε θα έμενα από απλή επιλογή εκεί, αλλά σίγουρα θα πήγαινα, ξανά και ξανά και ξανά..Είναι πολύ ωραίος ο κόσμος. Πρέπει να τον ταξιδεύουμε...

Παράξενο συναίσθημα... Να θυμάσαι κάτι και όταν το συναντάς να μοιάζει αλλιώτικο. Ξένο, απόμακρο. Σαν άνθρωπο που είχες δίπλα σου και μία μέρα το συναντάς και το νιώθεις έτσι ακριβώς: ξένο και απόμακρο. Όχι κακό, μισητό, απεχθή.. Απλά ξένο. Μπορεί να είναι πια ο καλύτερος άνθρωπος. Αλλά δε θυμίζει σε τίποτα αυτό που είχες αφήσει για λίγο απ' τα μάτια σου. Και η μνήμη είναι άσχημος πόνος. Ειδικά για όσους θέλουν να ταξιδεύουν μαζί της. Η μνήμη σου φυλάσσει όσα θέλεις να έχεις μέσα σου. Η μνήμη σου θυμίζει όσα κουβαλάς μέσα σου. Η μνήμη σου υπενθυμίζει όσα πρέπει να έχεις στην καρδιά σου. Και η καρδιά σου, όσο και να ταξιδέψει, σε ένα μέρος γυρίζει ξανά και ξανά και ξανά. Στο οικείο. Στο γνώριμο. Στο πρόθυμο κάθε στιγμή να σ' αγκαλιάσει, όπως πριν..όπως μετά..όπως πάντα.