6 τρόποι για να βρει κανείς έξοδο στο αδιέξοδο.

1. Να μη μπει ποτέ, ποτέ, ΠΟΤΕ σε καταστάσεις που τελολογικά οδηγούν με μοιραίο και ανορθόδοξο τρόπο σε αδιέξοδο. Είναι πολύ εύκολο να αναγνωρίσει κανείς τις συνθήκες που υποδεικνύουν ένα αδιέξοδο. Απλώς, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον καθένα να αναγνωρίσει τις ίδιες συνθήκες ως επικίνδυνες. Όχι πως δε μπορεί. Όχι, όχι. Είναι μόνο που δε θέλει να το κάνει για να 'μη σκάσει η φούσκα του ονείρου'. Είναι που θέλει να πείσει εαυτόν και αλλήλους ότι μπορεί να αποφύγει το αδιέξοδο και να βρεθεί σε λεωφόρους ανοιχτές και ακίνδυνες. Είναι που θέλει να πιστεύει ότι όλα μπορεί να αλλάξουν. Όπως και ότι καμιά φορά μπορεί να αλλάξουν και οι άνθρωποι που δημιουργούν τις συνθήκες...ή και τα αδιέξοδα.

2. Να μείνει στο αδιέξοδο μέχρι να βρεθεί κάποιος να τον τραβήξει στον έξω κόσμο της απόλυτης ηρεμίας και γαλήνης. Αν βρεθεί τέτοιος κόσμος, αν βρεθεί κάποιος που να ζει σε αυτόν τον κόσμο και αν αυτός ο κάποιος είναι και πρόθυμος - μέσα στην απόλυτη ηρεμία και γαλήνη του - να ασχοληθεί με κάποιον που τσαλαβουτά και πέφτει σε αδιέξοδα.

3.Να μπει σε όσα περισσότερα αδιέξοδα μπορεί, μέχρι να μάθει το τέλειο κόλπο για να βγαίνει αλώβητος από δαύτα. Να φτιάξει ένα χρηστικό και προσωπικό εγχειρίδιο επιβίωσης και αυτοπροστασίας, το οποίο θα επικαλείται κάθε φορά που βρίσκει την ύπαρξή του μπλεγμένη σε συνθήκες υψηλής πίεσης και χαμηλής θερμοκρασίας.

4. Να μάθει να ζει μ' ένα αδιέξοδο πάνω απ' το κεφάλι του. Να μάθει να αντιμετωπίζει τις συνέπειες των αποφάσεων και των πράξεών του σα μεγάλο και θαρραλέο παιδί που θα έπρεπε να είναι. Να μάθει να εκμεταλλεύεται τις δυσκολίες με τρόπο που θα γίνονται εξαιρετικές νέες ευκαιρίες για τον ίδιο. Να μπορεί να ελιχθεί μέσα στο αδιέξοδο, αναγνωρίζοντας τα θετικά στοιχεία που μπορεί να διαθέτει και να τα αξιοποιεί στο μέγιστο με σκοπό να απαλλαγεί από τα αρνητικά του και να κάνει το αδιέξοδό του, τον ιδανικό του χώρο.

5. Να θεωρήσει πως τίποτα δεν είναι αδιέξοδο. Έτσι απλά. Να πείσει τον εαυτό του, ότι σε όλες τις καταστάσεις μπαινοβγαίνει όπως και όποτε θέλει. Μάγκικα. Παιδιάστικα. 

6. Να αποφύγει τις κοινωνικές συνυπάρξεις. Κάθε είδους και τύπου. Να μείνει μόνος. Απομονωμένος. Ρημάδι. Ιεραπόστολος. Ή κάπως έτσι...

Και τώρα οι 6 ρεαλιστικοί τρόποι αντιμετώπισης ενός αδιεξόδου:

1. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Τουλάχιστον όχι πρόθυμα και διόλου εύκολα. Το να παλεύει κανείς να τους αλλάξει είναι το μεγαλύτερο και ματαιότερο αδιέξοδο.

2. Κανείς δε μπορεί να βοηθήσει κάποιον άλλο να βγει από μία δύσκολη θέση/κατάσταση, πολύ απαλά, γιατί κανείς δε ξέρει ποιανού η θέση/κατάσταση είναι δυσκολότερη. 

3. Σε όσα αδιέξοδα και αν βρεθεί κανείς, το επόμενο θα εξακολουθεί να είναι το ίδιο ανεπιθύμητο και άγνωστο για εκείνον. Ποιό manual να τον βοηθήσει;;;

4. Πάντα θα ζούμε με ένα αδιέξοδο πάνω απ' το κεφάλι μας. Μπορούμε να το αφήσουμε να πέσει να μας πλακώσει ή να το αγνοήσουμε επιδεικτικά...Σοφή επιλογή: η δεύτερη.

5. Οι μάγκες και τα παιδιά (σχεδόν) πάντα τιμωρούνται.

6. Μόνος δε ζει κανείς. Μπορεί τ' αδιέξοδα να είναι ζόρικα, αλλά και με τον εαυτό του μόνο δεν περνάει κανείς καλά. Εξάλλου, δεν περνάει και η ώρα...