Ομαδικά. Επειδή ο πεσιμισμός και η μοναξιά είναι μπανάλ.

Πες ότι πας ταξίδι. Μη ρωτάς που, ταξίδι θα πας και αυτό φτάνει. Πες, λοιπόν, πως ετοιμάζεσαι. Τι σε κάνει πιο ευτυχισμένο; Η διαδικασία του ταξιδιού; Η φυγή από τα τετριμμένα; Η πρόθεση να διασκεδάσεις, να δεις κάτι 'φρέσκο', να κάνεις ότι σου κατέβει και όπου σου ρθει η έμπνευση; Να μάθεις κάτι νέο; Να βγεις απλώς στους ξένους δρόμους και να περπατάς ασταμάτητα; Το να μετράς αντίστροφα τις μέρες για να κάνεις κάτι ή και όλα από αυτά; Διαλέγω τη θέα από ψηλά. Πάντα βράδυ. Τις πλατείες, που πάντα με συγκινούν με τη δεσπόζουσα αρχιτεκτονική των κτιρίων τους, αλλά πιο πολύ όταν τις περπατώ με παρέα απρόσμενα ''δυνατή'' (ακόμη και αν σφηνώνουν τα 12ποντα στο πλακόστρωτο). Και για τις φωτογραφίες, για να έχω να παίζω 2-3 μέρες μετά την επιστροφή, να βρίσκω άλλοθι να μην κάνω τίποτε άλλο. Και αυτό ακριβώς κάνω.

Μέσα στο κεφάλι μου, ακούω μία φωνή να με ρωτάει Και τώρα τι; Δεν την ακούω όμως καθαρά γιατί πετάγεται συνεχώς μία δεύτερη που μου φωνάζει να ακολουθήσω την ομάδα. "Μαζί είμαστε ομάδα". Την ομάδα δεν την αφήνουμε ποτέ. Ειδικά την ομάδα που πετάει. Την ομάδα τη ξέρουμε. Την ομάδα τη στηρίζουμε. Την ομάδα έχουμε μάθει να την ωθούμε στη νίκη. Ομάδα με τον εαυτό μας δεν μπορούμε να κάνουμε. Ίσως, λίγη παρέα που και που. Η ομάδα θέλει τη διαφορετικότητα, θέλει φαντασία, έχει ανάγκη από ζωντάνια και θέληση. Η ομάδα χρειάζεται ζέσταμα, προπόνηση και αποθεραπεία. Η ομάδα θέλει οπαδούς. Υπάρχουν καλύτεροι οπαδοί από τους ίδιους τους παίκτες;;;

Θα σου πουν πολλές φορές ότι ανήκεις κάπου. Θα πάρεις μεταγραφή σε πολλές ομάδες. Σε άλλες θα παίξεις καλά. Σε άλλες θα βλέπεις το παιχνίδι από τον πάγκο. Σε άλλες θα πετάξεις πετσέτα και θα σηκωθείς να φύγεις. Από άλλες δε θα θέλεις να φύγεις, αλλά θα αναγκαστείς. Από άλλες θα πρέπει να φύγεις και δεν θα μπορείς. Κάθε πέρασμα μοιάζει με ταξίδι. Η ομάδα δεν έχει θέα. Η ομάδα δεν έχει καν συγκεκριμένο χώρο. Η αίσθηση της ομάδας δεν φωτογραφίζεται. Τι σου αρέσει σε μία ομάδα; Η συμμετοχή; Η πορεία; Το αποτέλεσμα; Η επικοινωνία; Η αίσθηση του ανήκειν; Θα το νιώσεις ακόμη περισσότερες φορές. Και πολύ πιθανό τις περισσότερες να φύγεις τρέχοντας. Τη μία, όμως, φορά που θα αξίζει, δε θα θέλεις να κάνεις βήμα. 

Θα το κάνεις όμως. Γιατί τα τετριμένα πάντα τα συναντάς μπροστά σου. Γιατί υπάρχουν πολλά σημεία από όπου δεν έχεις δει τη θέα. Γιατί υπάρχουν πολλές πλατείες που σε περιμένουν. Και μπορεί να μην έχουν όλες την ίδια αρχιτεκτονική, αλλά σίγουρα θα κρύβουν άλλες εκπλήξεις. Γιατί οι φωτογραφίες κάποτε ξεθωριάζουν. Και θέλεις κι άλλες, κι άλλες, κι άλλες. Και οι εκπλήξεις είναι πάντα ωραίες. *Γιατί ξέρεις ότι μπορείς πάντα να ανήκεις, εκεί όπου νιώθεις "εσύ"...Όπου και αν είναι αυτό.