Αποχαιρέτα την άϋλη αυθυπαρξία σου.

Για την ακρίβεια αποχαιρέτα πολλά πράγματα μαζί με αυτήν. Όχι μόνο τα υλικά που βλέπεις να σου στερούν, αλλά και εκείνα τα κοπιασμένα ιδεώδη που κάποτε υποσχέθηκες να διαφυλάξεις. Αποχαιρέτα τη δομή που ήξερες και μάθε να ζεις μέσα σε νέα δεδομένα. Φτιάξε νέες αντιλήψεις και διαμόρφωσε νέες απόψεις. Όχι, και καλές να ήταν οι προηγούμενες δε ξέρω που μπορείς να τις τοποθετήσεις. Όταν βλέπεις την αλλαγή στον κόσμο γύρω σου, το μόνο που θέλεις είναι να την ακολουθήσεις. Να είσαι και συ στα trends πρωτοστάτης και εμπνευστής. Χαζούλι. Για να εμπνεύσεις κάποιον άλλο, πρέπει πρώτα να μάθεις τι είναι η έμπνευση, να μάθεις να την αναγνωρίζεις στο συναίσθημα εκείνο που σου λέει: "μεγάλε, αυτό είναι θησαυρός!", να μάθεις να την εξυψώνεις μέσα από την κατάντια της και να της δίνεις χρώμα αρκετό για να φανεί σοβαρή και αξιόπιστη, μα συνάμα δυνατή και φρέσκια. Η έμπνευση είναι δύναμη, πλάθει και αναπλάθεται, αφυπνίζει συνειδήσεις χρόνια υπνωτισμένες και ανανεώνει εκείνες που δέχονται πολλά με το ανοιχτό τους πνεύμα και ανέχονται λιγότερα για να μην το ευτελίσουν-το πνεύμα. Η έμπνευση μπορεί να είναι τα λόγια ενός ανθρώπου, μία πράξη μεγαλοψυχίας χωμένη μέσα στη μικροπρέπεια της καθημερινότητας μας, μία ανάγκη αποσύνδεσης από τα τετριμμένα του κόσμου, μία ελπίδα αλλαγής και μία προσμονή αδικαιολόγητη για αυτό που κάποτε πίστευες πως θέλεις. Για να δώσεις σπίθες στο βλέμμα κάποιου, για να τον πείσεις να δει την καλύτερη οπτική σου, για να του φυτέψεις κίνητρα αισιοδοξίας μέσα στο κεφάλι, για να παραμερίσεις φόβους και αδυναμίες, εμπόδια και αδιαφορίες πρέπει να ξέρεις μέσα σου πως είσαι συν-υπεύθυνος για ότι "παίζει γύρω σου". 

Αν η κοινωνία σου, άδεια από έμπνευση και ανθρώπους που τη φέρουν και τη μοιράζουν με το γνωστό "πάρε να χεις άνθρωπε", έχει πέσει στο επίπεδο της αποσάθρωσης, οπότε δέχεται τα πάντα στωικά, αφήνοντας το αδιάφορο σφύριγμα μίας υποτυπώδους δήθεν ψευτοαντίδρασης, τότε λίγα μπορείς να κάνεις για να την κατανοήσεις και πολλά περισσότερα για να τη βοηθήσεις. Δεν είναι η φυγή η λύση που ζητά το πρόβλημα σου. Δεν είναι η φυγή αυτή που θα μειώσει την ταπείνωση που νιώθεις για την κατεστραμένη κοινωνία σου, που θυμίζει αυτόχειρα με δολοφονικές παράλληλα τάσεις. Αν η κοινωνία σου έχει χάσει τον παλμό και την ταυτότητά της, γιατί πρέπει να παρασύρει και σένα στην καταστροφή της, γιατί να σε σκοτώσει μαζί της; Ξεχνάς πως εσύ μπορείς να την αλλάξεις; Γιατί η παθητική σου στάση εμπνέει περισσότερο; Γιατί αυτό που σε προσβάλλει το ξεπερνάς ατάραχος; Γιατί μαθαίνεις να ανέχεσαι τη βλακεία του κόσμου γύρω σου, αλλά ισχυρίζεσαι με θέρμη πως δε μπορείς τους βλάκες; Ποιος μηχανισμός σε κινεί και νιώθεις ασφαλής μέσα σε ένα χώρο όπου όλα όσα μετράνε καταλήγουν να μην έχουν αξία; Αν έχεις γνώμη, αν έχεις όρεξη, αν έχεις έμπνευση να μοιράσεις δεξιά και αριστερά, χωρίς να σε νοιάζει τι κρύβει η κάθε πλευρά, τότε κάνε ότι σου λέει ο Ελύτης:

Πιάσε 

 

το 

 

ΠΡΕΠΕΙ  

 

από 

 

το 

 

ιώτα 

 

και 

 

γδάρε 

 

το 

 

ίσαμε 

 

το 

 

πι 

.

"Γιατί ο ουρανός είναι ένας. Το ζήτημα είναι από που το βλέπει κανείς."