Στην Ελλάδα...

...γεννιέσαι χωρίς πολλές ελπίδες, αλλά με πολύ αγάπη και στοργή από τον οικογενειακό θεσμό. Το καμάρι της ελληνικής κοινωνίας.."Αυτό δεν μας το στέρησαν οι Αμερικάνοι", ακούω τη γειτόνισσα να το λέει στη γυναίκα του μπακάλη.

...μεγαλώνεις σε μία γειτονιά, που όσο μεγάλη και αν είναι, όλοι ξέρουν κατά κάποιο τρόπο τα πάντα για σένα. Και τα ήξεραν πολύ πριν εμφανιστεί το facebook. Αλλά και να μην εμφανιζόταν, πάλι θα τα ήξεραν. Μάλλον, αυτό θα είναι η κοινωνική συνοχή...

...βγαίνεις σαν παιδί και εσύ σε πάρκα, ανύπαρκτα, με σπασμένες κούνιες, χιλιοπατημένο γκαζόν, σύριγγες δεξιά και αριστερά, και αν είσαι εξαιρετικά τυχερός στα 4 σου χρόνια ξεκινάς να συναναστρέφεσαι τους αλκοολικούς της περιοχής. Με συγχωρείς, ξέχασα το politically correct. Τους ανθρώπους με τα πολλά κουτάκια μπύρας τριγύρω τους εννοούσα..

...πας δημοτικό, διαβάζεις σαν τρελό, παίρνεις κανένα αυτοκολλητάκι, αν γράψεις σωστά την ορθογραφία των 5 λέξεων που έχεις εδώ και μία βδομάδα, μαθαίνεις 2 γλώσσες και, αν τις μάθεις καλά, ίσως μάθεις και την extra bonus-μόνο για λίγους ελληνική. Δύσκολο να μεγαλώνεις Ευρωπαιδιά. Η δασκάλα είναι καλή, τα βιβλία της φταίνε. Για αυτό σου φτιάχνει φωτοτυπίες με λάθη. Πάντα με λάθη. Για να μαθαίνεις από τα δικά της. Επίσης, μαθαίνεις, ότι και οι δάσκαλοι κάνουν λάθη.

...και μετά πας στο λύκειο και καταλαβαίνεις ότι ξέχασες ήδη, όσες ξένες γλώσσες έμαθες, σου λείπει η προπαίδεια του 9 και κάποιος τύπος στην τάξη σου λέει να μην κοιμάσαι στο θρανίο. Μα είναι τόσο βολικό το θρανίο; Και φυσικά, σταμάτησες να διαβάζεις, γιατί πλέον, υπάρχει το φροντιστήριο "εμφύτευσης" γνώσεων.

...και γράφεσαι κάποιον Σεπτέμβρη, αν δεν υπάρχουν καταλήψεις, σε μία Σχολή. Αν είσαι τυχερός, είναι η Σχολή που ήθελες, και μπορεί η τύχη να συνεχιστεί και να συνεχίσει να σου αρέσει, ακόμη και χωρίς βιβλία, καθηγητές, αίθουσες, εργαστήρια, σημειώσεις, πρακτική κτλ... Αν είσαι άτυχος, μπορεί να μπεις σε μία Σχολή που δεν σου άρεσε ποτέ, και να να αναγκαστείς να φύγεις εις τας Ευρώπας, για να γυρίσεις πίσω διδάκτωρ με λαμπρό μέλλον στην ανεργία.

...και αφού φοιτήσεις, εντός ή εκτός, αποκτάς την απαίτηση, παλιοεγωίσταρε, να βρεις δουλειά. Μα παιδάκι μου, όλοι έχουμε μάστερ και διδακτορικά;;; Ποιος είσαι εσύ που θέλεις δουλειά;;;Αν διάβαζες στο δημοτικό, ίσως μάθαινες 4 γλώσσες και τότε μπορεί και να σου δίναμε μερικά μόρια, για να ανέβεις στην κατάταξη...Αν είσαι τυχερός βρίσκεις κάτι για να περνάει η ώρα σου. Αν είσαι αρκετά τυχερός γυρνάς πάλι πίσω εις τας Ευρώπας.

...και ενόσω ψάχνεις για δουλειά, ψάχνεις και για σπίτι. Και βρίσκεις, ένα μικρούλι, χαριτωμένο, ηλιόλουστο ημιυπόγειο, των 500€ σε μία απόκεντρη γειτονιά και όταν το απορρίπτεις η ιδιοκτήτρια σε κοιτάζει περιφρονητικά και εσύ ακούς κάτι του τύπου "καλά, δεν ήξερες ότι στην Ελλάδα, τα ακίνητα είναι δυσεύρετα";

...και λες οκ, ας πάμε διακοπές. Και πας. Και περνάς υπέροχα, γιατί τα ελληνικά νησιά είναι πανέμορφα. Πάντα. Αρκεί να μην μαλώσεις με τον ξενοδόχο, τον τουριστικό πράκτορα, τον εστιάτορα, την σερβιτόρα στο beach bar, τον πλανόδιο πωλητή. Και για να μην μαλώσεις, ποιες είναι οι πιθανότητες;;;Και στο βουνό είναι το ίδιο πανέμορφα...Αρκεί να μην...

...είναι αλήθεια πως κάνεις πολλούς φίλους, μεγάλο κύκλο, αποκτάς τους δικούς σου mafia style ανθρώπους και μαζί πλανιέστε στα μπαρ της πόλης, μετά από πολύωρη ρετσινοκατάσταση ή αδιάκοπο shopping. Περνάς καλά, αν έχεις καλή παρέα. Βέβαια, με την καλή παρέα, περνάς παντού καλά...

...βγαίνεις για ψώνια. Εκτός από το γεγονός, ότι βγαίνεις εκτός προϋπολογισμού, βγαίνεις και από τα ρούχα σου. Γιατί οι πωλήτριες συμπεριφέρονται σαν να τους ανήκουν τα μαγαζιά;

...αρρωσταίνεις ξαφνικά. Και αφού τριγυρίσεις στα νοσοκομεία, δεις 2-3 εξωτερικούς γιατρούς για σιγουριά, δοκιμάσεις ομοιοπαθητική και βελονισμό, ξεμάτιασμα και διάφορα βότανα, γίνεσαι καλά (ναι, είσαι υπερτυχερός) και εύχεσαι (βασικά, κάνεις στόχο ζωής) να μην αρρωστήσεις ποτέ ξανά. 

...ψηφίζουμε και ανασχηματίζουμε. Πάντα με την ίδια λογική. Και συνεχώς ελπίζουμε πως κάτι θα αλλάξει. Χωρίς ποτέ να αλλάζουμε εμείς και η λογική μας. 'Η μήπως αυτή η θεώρηση των πραγμάτων κατά βάθος μας πάει γάντι;

...βγαίνουμε στους δρόμους για να πανηγυρίσουμε εθνικές νίκες και πρωτιές με την ίδια ζέση που βγαίνουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Και δώστου οι πορείες και οι καταλήψεις. Αλήθεια, καιρό έχουμε να δούμε καμία απεργία...Έτσι, να 'χαμε, να λέγαμε.

...πιστεύουμε. Πιστεύουν στα χωριά κυρίως, οι ηλικιωμένες κοκέτες που κλείνουν ραντεβού στα κομμωτήρια λίγο πριν τη Λειτουργία και γεμίζουν με μπορντό κραγιόν το χέρι του παπά και μετά σχολιάζουν η μία το συνολάκι της άλλης, ή και οι 2 μαζί το συνολάκι κάποιας τρίτης..Θεός φυλάξοι, μη σου τύχει bad hair day σε χωριό. Αλλά το ίδιο και στις πόλεις...Οι άνθρωποι είναι παντού οι ίδιοι.

...Στην Ελλάδα, γεννιούνται οι καλύτεροι επιστήμονες, οι οποίοι ασφαλώς και θριαμβεύουν στο εξωτερικό, μάλλον γιατί εκεί υπάρχουν ευκαιρίες και υποδομές. Στην Ελλάδα, η γνώση και η καινοτομία πάνε χαμένες, γιατί ο ανταγωνισμός είναι λάθος. Δεν ανταγωνιζόμαστε για να γίνουμε καλύτεροι, αλλά για να καταστρέψουμε, όποιον τολμά να μας ξεπεράσει. Δεν μας νοιάζει τόσο ο ανθρώπινος παράγοντας, όσο το τι συμβαίνει στα ξένα σπίτια. Δεν φροντίζουμε για το κοινό καλό, για τα αγαθά της υγείας και της δημοκρατίας, γιατί ο φόβος πως θα καταστραφούν τα δικαιώματά μας (αυτά που έχουμε πετύχει ντε!) εμποδίζει κάθε ρίσκο. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε, γιατί ο ήλιος, τα νησιά, τα βουνά και τα μπαρ της χώρας είναι τόσο όμορφα. Πως να πάρεις χρώμα στην Αγγλία; Είναι γεγονός, πως ότι μπορείς να κάνεις σε μία χώρα, μπορείς να το κάνεις και στις υπόλοιπες. Τι ακριβώς κάναμε λάθος;;; Γιατί από μία χώρα θαυμασμού και εκτίμησης, γίναμε περίγελος διεθνώς και κυρίως, γιατί δεν ψάχνουμε νυχθημερόν τρόπους για να μεταστρέψουμε το αρνητικό αυτό κλίμα; Είμαστε τόσο υπεράνω, ή απλώς τόσο τεμπέληδες;

Στην Ελλάδα, συμβαίνουν αυτά και πολλά άλλα. Η Ελλάδα, η οποία ανήκει στις 30 πιο ανεπτυγμένες χώρες και μάλιστα υπό την κατηγορία advanced. ΕΣΥ, είσαι περήφανος που ΕΙΣΑΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ;;;