Στην οικιστική ζώνη μιας καρδιάς, όπου πια δε χωράς.

Σε αυτή τη ζώνη, μην προσπαθείς να παραμείνεις. Πως να εγκατασταθεί κανείς σε μία αφιλόξενη γειτονιά; Πόσες φορές πρέπει να σε διώξουν για να καταλάβεις ότι δεν είσαι επιθυμητός/ή εκεί μέσα; Στις πόσες αδυναμίες βρίσκεις τη δύναμη να αποχωρίσεις; Πόσες φορές μπορείς να τα βάλεις με μία καρδιά; 

Υπάρχουν καρδιές και καρδιές. Είναι εκείνες που ανοίγουν δύσκολα. Που προσπαθείς να δεις τι κρύβουν μέσα τους και όχι μόνο δεν τα καταφέρνεις, αλλά είσαι σίγουρος ότι τις έχεις κλείσει ακόμη περισσότερο. Οι καρδιές αυτές δε μιλούν, δεν αντιδρούν, δεν έχουν χτυποκάρδια, δεν κλαίνε από έρωτα και δεν ανατριχιάζουν από πάθη. Δε μετρούν λάθη και δε γοητεύονται εύκολα. Χα! Οι καρδιές αυτές σε κοροϊδεύουν εξαιρετικά. Είναι οι πιο ευαίσθητες και φορτισμένες υπάρξεις. Αλλά σε αφήνουν απέξω από φόβο. Τι είδους φόβο;;; Η ψυχή τους το ξέρει μόνο...

Υπάρχουν και άλλες καρδιές. Είναι οι άλλες που ανοίγουν πιο εύκολα και από τα πόδια μιας "άτακτης" κοπέλας. Είναι εκείνες που μιλάνε παντού, δίνονται, αφήνονται, κλαίνε με το παραμικρό και γοητεύονται έντονα από ένα αθώο χαμόγελο ή θυμώνουν με το παραμικρό νάζι. Επιπόλαιες και άστατες καρδιές. Ανοίγονται τόσο που καμιά φορά δε θυμούνται τι θέλουν. Σε αυτές τις καρδιές δε μπορείς να βασιστείς (ακόμη και είναι η δική σου).

Μπορεί κανείς να μιλήσει για ψεύτρες καρδιές. Για εκείνες που χτυπούν αλλοπρόσαλλα και όσο παιδαριώδης και αν είναι μία τέτοια καρδιά, τι να την κάνεις αν σου λέει ψέμματα ακόμη και για τον αριθμό των χτύπων της;

Μπορεί κάποιος άλλος να σου δώσει μία σπασμένη καρδιά και άντε να δω πως θα τη φροντίσεις, εσύ που δε μπορείς καλά καλά να φροντίσεις τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από μία καρδιά. Φέρεις μεγάλη ευθύνη. Είτε να την κομματιάσεις εντελώς, είτε να την αναγεννήσεις. Δε θα σε κατηγορήσω, αλλά θα ποντάρω το κεφάλι και τα λεφτά μου στην πρώτη πιθανότητα: το κομμάτιασμα. Bonne Chance είπαμε σήμερα; Δεν είπαμε!!!

Όποια καρδιά και αν σου τύχει να κουβαλάς ή να συναναστρέφεσαι, πρέπει να προσέχεις. Να προσέχεις να μην κολλήσει η δική σου τα ελαττώματα της άλλης, να μη τη φθείρεις, να μη της δώσεις τα κουσούρια της δικής σου, να μη χάσεις τη δική σου, να μην πατήσεις στα κομμάτια και αν τα βρεις να τα ενώσεις με αγάπη. Ακόμη και αν δεν τα κολλήσεις με το σωστό τρόπο, ακόμη και αν φαίνονται έντονα τα μπαλώματα της, τουλάχιστον οι ρωγμές θα ξεχειλίζουν από αγάπη.

Αν δε μπορείς να προσέξεις. αν δε μπορείς να διαχειριστείς μία καρδιά, αν δε θέλεις να μπλέξεις με ραγισμένες ευθύνες, με σπασμένους ανθρώπους, με κομμάτια παλμών τότε κλείσε τη δική σου. Η περίφραξη μπορεί να μη σου δώσει πολλά, τουλάχιστον όμως θα σώσει τις καρδιές γύρω σου.

Ότι και αν κάνεις, να θυμάσαι ότι υπάρχουν και κείνες οι καρδιές που είναι τόσο σφραγισμένες γιατί δε θέλησε κανείς να τις ανοίξει. Είναι οι μυστήριες καρδιές...οι μοναχικές.