Γιατί οι μάγκες δεν πρέπει να υπάρχουν πια.

Και όχι, δεν εξαιρώ τις "μάγκισσες". Και όχι, δεν αναφέρoμαι στους βαρύμαγκες Ελληνάρες, με το παχύ μουστάκι, την περήφανη κορμοστασιά και τη βαριά, σχεδόν κουρασμένη και αργόσυρτη φωνή, το κεχριμπαρένιο αξεσουάρ και ενίοτε τον ανάλογο βίο να αφηγηθούν σε ουζερί, καφενεδάκια ή όπου αλλού βρεθούν... Αναφέρομαι σε όλους τους υπόλοιπους μάγκες αυτού του κόσμου. Γιατί και η μαγκιά, έχει γίνει πια μία κοσμοπολίτικη αντι-αρετή.

Γιατί με το πρόσχημα της αποκτηθείσας νεο-μαγκιάς κάθε χώρος αποκτά πλέον το δικό του πρωτοπαλίκαρο που αγνοεί τους πάντες, δε γνωρίζει κανόνες, δεν επιθυμεί να τους μάθει και σε καμία περίπτωση δε θέλει να τους εφαρμόσει. Μπορεί να ξεστομίσει ότι κατέβει στο κεφάλι του, αλλά αν έρθει η ώρα να απολογηθεί για όσα δεν έπρεπε να βγουν από το ίδιο κεφάλι, επιδέξια χάνει την ικανότητα να ξεστομίσει λέξεις που αρχίζουν από σ-, όπως "Συγνώμη".

Γιατί με το προκάλυμμα της αλήτικης μαγκιάς που έχει τη χαρά μόνος, αυτός στον κόσμο τούτο -λες και πάτησε πόδι στη σελήνη και γύρισε να μας πει τι βρήκε- μονοπωλεί κάθε κουβέντα και καρπώνεται κάθε κατόρθωμα. Και φυσικά, αν και πήγε μέχρι τη σελήνη, μας έκανε την τιμή και γύρισε, αλλά δεν έχει τίποτα να μας πει. Ούτε θα έχει ποτέ, γιατί κάποιος του έμαθε πως το υπερφίαλο της ανθρώπινης φύσης είναι προτιμότερο από το ουσιαστικό των ανθρώπινων σχέσεων. Και το πίστεψε.

Γιατί είναι κουτοπόνηρος. Όχι, μη σε ξεγελά πονηρά η μαγκιά του. Δεν την έχει. Όταν έρθει η ώρα να την αξιοποιήσει σαν όπλο, σαν ασπίδα, γίνεται κότα. Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν  αναγνωρίζει την όρνιθα που κρύβει μέσα του. Γιατί είναι και εγωιστής και στενοκέφαλος.

Οι μάγκες, λοιπόν, δεν πρέπει να υπάρχουν πια. Όχι για τα ελαττώματά τους. Όχι μόνο για αυτά. Αλλά για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Την ισορροπία. Κανείς από εμάς, δεν πιστεύω να θεωρεί πως έχουμε γεννηθεί για να ακούμε τη βλακεία των άλλων. Μπορούμε, ωστόσο, ανεμπόδιστα να παράγουμε όση βλακεία θέλουμε και να τη διοχετεύουμε στο σύμπαν ως καινοτομία. Ή απλά ως βλακεία. Δεν έχουμε γεννηθεί, λοιπόν, για να επιτρέπουμε σε κάθε ανθρωπάκι να μας κάνει υποχείριο των αλαζονικών αποφάσεων του, δεν έχουμε σχηματίσει κοινωνίες οργανωμένες αλά αριστοτελικές θεωρίες για να μας απομακρύνουν από την έννοια του ανθρώπου με την πρώτη ευκαιρία, δεν είμαστε εδώ για να παλεύουμε και να αντιπαλεύουμε τη φύση μας, αλλά για να τη βλέπουμε να προοδεύει και να μας εκπλήσσει ευχάριστα. Είμαστε εδώ, όχι για να διαλαλήσουμε τη μαγκιά μας, αλλά για να μπορούμε με μαγκιά να διαλαλήσουμε ότι είμαστε άνθρωποι.

Δε θα αλλάξουμε τον κόσμο. Όχι εγώ. Όχι εσύ. Ούτε εκείνος, ή κάποιος γνωστός του. Δεν είμαστε ο Λούθερ Κίνγκ, δεν είμαστε ο Γκάντι, ούτε ο Δαλάι Λάμα, δεν είμαστε η Όπρα και δε μοιάζουμε στον Κλούνεϊ ή τη Τζολί. Αλλά μπορούμε για αρχή, να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Όχι για να ταιριάξει στην κοινωνία μας, αλλά για να έχει η κοινωνία μας νόημα και σημασία.

Δε χρειαζόμαστε άλλους μάγκες!