I vote for friendship...

Η πολιτική είναι σαν τη φιλία. Παίρνεις το ρίσκο να την εμπιστευτείς και συνήθως την πατάς. Και συνηθίζουμε να παίρνουμε το ρίσκο αυτό με πλήρη γνώση των συνεπειών. Οι πολιτικές μας απόψεις θα αλλάξουν, σχεδόν τόσο, όσο και οι παρέες μας. Μέσα στο χρόνο, χωρίς να το πολυκαταλάβουμε, με μικροαλλαγές, μικροπροσθήκες, μερικές αφαιρέσεις, παράπλευρες απώλειες και καμιά φορά με μακροσκελή λογύδρια σχετικά με τη λανθασμένη επιλογή μας. 

Την πολιτική την αποφεύγουμε αρκετά. Οι περισσότεροι έχουμε την εντύπωση ότι αρκεί η προσέλευσή μας στις κάλπες. Μερικοί, θεωρούμε και αυτή την κίνηση μάταιη. Η πολιτική όμως είναι παντού γύρω μας. Είναι φιλοσοφία, είναι επιστήμη, είναι επικοινωνία, είναι τα πάντα. Είμαστε εμείς. Και είναι ξεκάθαρο στους κύκλους της συμβουλευτικής ψυχολογίας, ότι, αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, δε μπορούμε να αγαπήσουμε τίποτε άλλο. Είναι ξεκάθαρο πως πρέπει να έχουμε ανοιχτούς τους δέκτες μας. Η πολιτική θέλει ανανέωση, θέλει αλλαγές και βελτιώσεις, χρειάζεται τον εντοπισμό των λανθασμένων πρακτικών και την εφαρμογή πιλοτικών μεθόδων προκειμένου το σύστημα να λειτουργεί. Να λειτουργεί κανονικά, δυναμικά, φιλόδοξα, με προοπτικές και ανάπτυξη. Η πολιτική δε διδάσκεται, το προσπάθησε και ο Πλάτωνας και απέτυχε παταγωδώς, αλλά τουλάχιστον έσωσε τη ζωή του... Η πολιτική κατακτιέται μέσα από την κοινωνική συμμετοχή. Μπορείς να μάθεις βασικές και θεμελιώδεις έννοιες της πολιτικής, αλλά το μεδούλι θα το βρεις στην πράξη. Και αν νομίζεις ότι πολιτική σημαίνει ταύτιση με κάποια παράταξη, μάλλον γελιέσαι λιγάκι. Η παρουσία σου στον κόσμο μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα.

Η φιλία από την άλλη, είναι προσωποποιημένη και αδικημένη. Περνάει τις ίδιες αλλαγές που περνάει και η πολιτική. Μεταβάλλεται στην εκπεφρασμένη της μορφή. Αλλά, έχει κάτι που στερείται η πολιτική. Η φιλία ζητάει με ύφος απαίτησης που δε μπορείς να αρνηθείς. Η φιλία προσπαθεί να πάρει όσα θεωρεί ότι δικαιούται. Και αν το σκεφτείς καλύτερα, μπορείς να δεις αρκετές δόσεις πολιτικής μέσα σε κάθε φιλική σχέση. Από τον τρόπο που μιλάμε ή τον τρόπο που στηρίζουμε ο ένας τον άλλο μέχρι τον τρόπο που αποφασίζουμε που θα πιούμε τον καφέ μας. Μικροπολιτική σε μία μεγάλη παρέα...

Αν το να διατηρήσουμε τη φιλία μας με κάποιον απαιτεί προσπάθειες και επιδεξιότητα, στρατηγικές και μεθόδους διατήρησης των κεκτημένων, αφοσίωση και ένα σωρό ακόμη ανθρώπινων αρετών, πως γίνεται να μην κατανοούμε την ίδια απαίτηση της πολιτικής...

Η αλήθεια είναι πως αυτήν την εποχή (αν και νομίζω πως πάντα έτσι ήταν) οι φιλίες είναι πολύ πιο χρήσιμες από την πολιτική-σε βοηθούν εξάλλου να ξεχάσεις τα λάθη της. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από μερικούς φίλους μαζεμένους γύρω από ένα μπουκάλι κρασί και λίγη μουσική, μερικά γέλια και κάποια ξεχασμένη ιστορία γελοιοποίησης. Η φιλία μας προσδιορίζει, μας τοποθετεί σε κάτι που ίσως και να είναι η 'αίσθηση' του ανήκειν. Κανείς δε μπορεί να ζήσει μόνος του. Και αν το να ανήκει κανείς κάπου είναι μία αρετή που μπορείς να εμπιστευτείς, τότε i vote for friendship. 

*(Τουλάχιστον, μέχρι να καταφέρει το ίδιο και η πολιτική ή κάτι άλλο)