Η αγάπη μου για σένα, είναι το μόνο που έχω από σένα.

"Η αγάπη σου με βασανίζει. Με ταλαιπωρεί. Με πνίγει. Η αγάπη σου με σκοτώνει κάθε μέρα. Η αγάπη σου δεν έχει μάθει να αγαπά. Και ούτε θα μάθει ποτέ. Θα συνεχίσει να βασανίζει, να ταλαιπωρεί και να σκοτώνει ό, τι κινείται γύρω της. Και για αυτήν, τα πάντα κινούνται γύρω από εσένα. Τι πειράζει που δεν αγαπώ τον εαυτό μου; Αφού αγαπώ εσένα. Το ίδιο δεν είναι; Εσύ μου έμαθες πως είμαστε ένα. 

Η αγάπη σου είναι τεμπέλα. Βαριέται να ασχοληθεί μαζί μου. Βαριέται να μου μιλήσει. Βαριέται να μου χαμογελάσει. Αλλά είναι τρυφερή και το ξέρει. Νιώθει αδύναμη. Καμιά φορά νιώθει και σπουδαία. Αλλά συνήθως απλώς βαριέται. Η αγάπη σου είναι ξεχασιάρα, αφηρημένη, ανέμελη. Ξεχνάει να εμφανιστεί και τη ψάχνω για μέρες μέσα στο παγωμένο βλέμμα σου. Η αγάπη σου δε συγχωρεί. Δεν τη νοιάζει η συγνώμη κανενός. Ξέρει να απαιτεί. Και απαιτεί. Μόνο απαιτεί. Απαιτεί σεβασμό. Η αγάπη σου ξέρει τι θέλει. Και εγώ ξέρω πως δεν θα το βρει ποτέ. 

Δε θέλω να σε πληγώσω. Όχι. Εγώ σ' αγαπώ. Που και που. Είμαι και εγώ με τις μέρες μου, μη μου δίνεις σημασία. Καμιά φορά σχεδιάζω ταξίδια μαζί σου. Ταξίδια που δεν θα κάνουμε ποτέ. Και έχουμε σχεδιάσει πολλά τέτοια μέχρι τώρα. Χρόνια ολόκληρα. Έχουμε κάνει σχέδια για μέρη όμορφα, άγνωστα, συγκλονιστικά. Μέρη πολύ μακρινά για εμάς. Πως να τα φτάσουμε; Εμείς δεν κάνουμε βήμα χωριστά. Και, όμως, είμαστε πάντα μόνοι. Η αγάπη σου χάνεται. Δεν έχει προσανατολισμό, δεν έχει προορισμό. Δε ξέρω ποιο από τα δύο θα ήταν χρησιμότερο. Η αγάπη σου όλα τα περιφρονεί.

Η αγάπη σου άλλαξε. Και αλλάζει συνέχεια. Δεν καταφέρνω να τη μάθω. Δε θέλω να τη μάθω.

Κάποτε υπήρχε μόνο αυτή για μένα. Μόνο εσύ και η αγάπη σου. Τώρα υπάρχεις μόνο εσύ. Τον εαυτό μου τον έχασα σε κάποιο από τα ταξίδια μας. Εσένα όμως ποτέ.

Το βλέμμα μου είναι πάντα πάνω σου. Καρφωμένο και ξάγρυπνο. Νομίζω σε προσέχει. Δε ξέρω κιόλας. Τα βλέμματα λένε τα πιο εύκολα ψέμματα. Το δικό μου βλέμμα δε θέλει να φύγεις. Ούτε και εγώ θέλω να φύγω. Δε μπορώ να φύγω. Θα μείνω λίγο ακόμη πλάι στην αγάπη σου και ας έχει κρυώσει η αγκαλιά της. Η αγάπη σου ποτέ δεν ήτανε ανθρώπινη. Είχε πάντα κάτι απόκοσμο. Άπιαστο. Ψυχρό. Η αγάπη σου ήταν πάντοτε απόλυτη. Η αγάπη σου με ταλαιπωρεί, με πνίγει, με σκοτώνει."

Αυτά θέλεις να μου πεις, το ξέρω. Η αγάπη μου σε πονάει. Έτσι το θέλησα. Για να με θυμάσαι κάθε λεπτό. Μη νομίζεις πως φεύγω. Θα είμαι εδώ. Πάντα εδώ. Η αγάπη μου δε ζει μακριά σου. Η αγάπη μου ψάχνει πάντα το βλέμμα σου. Για αυτό αγνοεί τα πάντα. Κινείται γύρω από εσένα και τρέφεται από σένα. Η αγάπη μου για σένα, είναι το μόνο που έχω από σένα. Και αυτό με πονάει πιο πολύ.