Ξεκινάς μία πορεία ζωής χωρίς να ξέρεις πως θα εξελιχθεί (αναμενόμενη παρατήρηση) και χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα για τις πιθανές εξελίξεις της. Είσαι 5 χρονών και σε πετάνε σ ένα νηπιαγωγείο γεμάτο παιδάκια που κλαίνε, ντρέπονται, φοβούνται, τρέχουν σαν τρελά στο προαύλιο, φωνάζουν, αρπάζουν τα χρωματιστά μολύβια σου και τελικά γίνονται οι πρώτοι φίλοι σου. Και ξαφνικά, με μία ταχύτητα απρόσμενα μεγάλη, βρίσκεσαι σε ένα πανεπιστήμιο γεμάτο από ενήλικα παιδιά που φέρονται περίπου με τον ίδιο τρόπο. Μόνο που λείπουν πια τα μολύβια. Και αυτές οι πρώτες στιγμές (που κατά βάθος είναι διαστήματα του χρόνου σου) είναι η μέθοδος των ανθρώπων να κοινωνικοποιούν εαυτούς με μοναδικό ίσως σκοπό την ομαλή ένταξη στο κοινωνικό σύνολο. Μιας και οι άνθρωποι είναι ζώα πολιτικά και κοινωνικά.
Με ένα γρήγορο υπολογισμό, μπορείς να κάνεις περίπου 1.000 'φίλους' μέχρι τα 24. Αν είσαι ένας αρκετά κοινωνικός και ανοιχτός άνθρωπος. Με το 1/10 από αυτούς θα μαλώσεις/παρεξηγηθείς/πλακωθείς/σκοτωθείς για ποικίλους λόγους και πολλές παράξενες αιτίες. Δε θα φταίς πάντα εσύ. Μπορεί μερικές φορές να μετανιώσεις και για την απώλεια. Με τους 100 θα κάνεις παρέα συχνά πυκνά και επιδιωκόμενα, είτε για σειρά ετών με διαλείμματα, είτε αδιάκοπα. Με τα 2/10 του συνόλου θα χαθείς λόγω απόστασης/μετακόμισης/μετάθεσης/μετανάστευσης και ίσως να τους ξεχάσεις και να σε ξεχάσουν, μέχρι που μία μέρα σε μία τυχαία συνάντησή σας στο δρόμο δε θα έχετε πια τίποτα να πείτε, αλλά θα ανταλλάξετε την άσκοπη υπόσχεση μίας συνάντησης για να τα πείτε...Με τα 3/10 απλά θα καταλάβεις ότι δεν ταιριάζεις, θα αλλάξεις και θα αλλάξουν και εν τέλει θα λέτε απλώς μία γλυκιά καλημέρα. Όταν και αν... Με τα 2/10 θα σταματήσετε να κάνετε παρέα λόγω έρωτα..Ναι, ναι καλά διαβάζεις. Είτε θα ερωτευτείτε ο ένας τον άλλο, είτε θα ερωτευθεί μόνο ο ένας από τους δύο τον άλλο, είτε θα κάνετε σχέσεις με τρίτους και θα χαθείτε από προσώπου γης λόγω αποκλειστικότητας ή ζήλιας ή όλων εκείνων των συμφορών που συνοδεύουν κατα καιρούς μία ερωτική σχέση. Με το τελευταίο 1/10 θα σας χωρίσει ο θάνατος.
Και τώρα ξανά και από την αρχή.
Οι άνθρωποι μεγαλώνουμε μέσα σε μία φιλική-αρχικά-κοινωνία, γεμάτοι από όνειρα και διάθεση συναναστροφής με τα υπόλοιπα κοινωνικά όντα. Μέσα από το σχολείο, τις δραστηριοτητες, τη γειτονιά, τις παρέες, την οικογένεια και αργότερα μέσα από την επαγγελματική μας πορεία κάνουμε μία σειρά φιλικών σχέσεων τις οποίες διατηρούμε ή απλώς εγκαταλείπουμε. Πόσο δύσκολο είναι στην εποχή της απόλυτα εύκολης και προσβάσιμης τηλεπικοινωνίας να μάθουμε νέα ενός ανθρώπου που συμπαθήσαμε, μοιραστήκαμε (λέξεις, καφέδες, ποτά, βόλτες στην αγορά, διαλείμματα μεταξύ μαθημάτων,) ώρες από τη ζωή μας; Πόσο δύσκολο είναι να ψάξουμε να βρούμε κάποιον που χάσαμε ξαφνικά; Πως γίνεται να θεωρούμε φίλο έναν άνθρωπο για πέντε, δέκα, είκοσι χρόνια και μετά να ξεχνάμε απλώς το όνομά του; Γιατί περιμένουμε μία δυσάρεστη είδηση να μας θυμίσει πως κάποτε εκείνος ο άνθρωπος που τράκαρε, αρρώστησε, πέθανε, χώρισε, απολύθηκε, κάνει χρήση ουσιών, είναι άστεγος, να μας θυμίσει, λοιπόν, πως εκείνος ο άνθρωπος κάποτε ήταν ο φίλος ή η φίλη μας;
Αν αυτός είναι ο σκοπός της κοινωνικοποίησής μας, που εντοπίζουμε τα σημεία αποτυχίας της;
Χθες, έμαθα-κατα σύμπτωση-πως αυτοκτόνησε μία παλιά, καλή μου φίλη. Είχα χρόνια να τη δω. Μπορούσα. Δεν το έκανα. Ίσως φταίει το γεγονός, πως θεωρούμε συχνά τους πάντες δεδομένους. Δεν περιμένουμε να φύγουν, δε σκεφτόμαστε πως και εκείνοι ίσως βαρεθούν να μας αναζητούν, δε νοιαζόμαστε αρκετά. Μερικές φορές γινόμαστε οι κακοί φίλοι που απομακρύναμε.
Αν έχεις χάσει ανθρώπους από τη ζωή σου, αν έχεις καιρό να μιλήσεις με αγαπημένα φιλαράκια σου, αν έχεις χρόνια να τους δεις και κατα βάθος σου έλειψαν, αν έχετε μαλώσει για ανόητους λόγους, σκέψου το. Σκέψου αυτούς για λίγο. Σκέψου, μήπως ήρθε η ώρα να σηκώσεις το ακουστικό; Μήπως ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε, πως οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν λιγότερο εγωισμό και περισσότερη προσπάθεια;
Είτε έχεις 1000 φίλους, είτε 10 το να νοιάζεσαι για αυτους δεν απαιτεί τίποτα, δεν κοστίζει τίποτα, σημαίνει όμως πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.