Κυριακή, Οκτωβρίου 21, 2012

Στην οικιστική ζώνη μιας καρδιάς, όπου πια δε χωράς.

Σε αυτή τη ζώνη, μην προσπαθείς να παραμείνεις. Πως να εγκατασταθεί κανείς σε μία αφιλόξενη γειτονιά; Πόσες φορές πρέπει να σε διώξουν για να καταλάβεις ότι δεν είσαι επιθυμητός/ή εκεί μέσα; Στις πόσες αδυναμίες βρίσκεις τη δύναμη να αποχωρίσεις; Πόσες φορές μπορείς να τα βάλεις με μία καρδιά; 
Υπάρχουν καρδιές και καρδιές. Είναι εκείνες που ανοίγουν δύσκολα. Που προσπαθείς να δεις τι κρύβουν μέσα τους και όχι μόνο δεν τα καταφέρνεις, αλλά είσαι σίγουρος ότι τις έχεις κλείσει ακόμη περισσότερο. Οι καρδιές αυτές δε μιλούν, δεν αντιδρούν, δεν έχουν χτυποκάρδια, δεν κλαίνε από έρωτα και δεν ανατριχιάζουν από πάθη. Δε μετρούν λάθη και δε γοητεύονται εύκολα. Χα! Οι καρδιές αυτές σε κοροϊδεύουν εξαιρετικά. Είναι οι πιο ευαίσθητες και φορτισμένες υπάρξεις. Αλλά σε αφήνουν απέξω από φόβο. Τι είδους φόβο;;; Η ψυχή τους το ξέρει μόνο...
Υπάρχουν και άλλες καρδιές. Είναι οι άλλες που ανοίγουν πιο εύκολα και από τα πόδια μιας "άτακτης" κοπέλας. Είναι εκείνες που μιλάνε παντού, δίνονται, αφήνονται, κλαίνε με το παραμικρό και γοητεύονται έντονα από ένα αθώο χαμόγελο ή θυμώνουν με το παραμικρό νάζι. Επιπόλαιες και άστατες καρδιές. Ανοίγονται τόσο που καμιά φορά δε θυμούνται τι θέλουν. Σε αυτές τις καρδιές δε μπορείς να βασιστείς (ακόμη και είναι η δική σου).
Μπορεί κανείς να μιλήσει για ψεύτρες καρδιές. Για εκείνες που χτυπούν αλλοπρόσαλλα και όσο παιδαριώδης και αν είναι μία τέτοια καρδιά, τι να την κάνεις αν σου λέει ψέμματα ακόμη και για τον αριθμό των χτύπων της;
Μπορεί κάποιος άλλος να σου δώσει μία σπασμένη καρδιά και άντε να δω πως θα τη φροντίσεις, εσύ που δε μπορείς καλά καλά να φροντίσεις τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από μία καρδιά. Φέρεις μεγάλη ευθύνη. Είτε να την κομματιάσεις εντελώς, είτε να την αναγεννήσεις. Δε θα σε κατηγορήσω, αλλά θα ποντάρω το κεφάλι και τα λεφτά μου στην πρώτη πιθανότητα: το κομμάτιασμα. Bonne Chance είπαμε σήμερα; Δεν είπαμε!!!
Όποια καρδιά και αν σου τύχει να κουβαλάς ή να συναναστρέφεσαι, πρέπει να προσέχεις. Να προσέχεις να μην κολλήσει η δική σου τα ελαττώματα της άλλης, να μη τη φθείρεις, να μη της δώσεις τα κουσούρια της δικής σου, να μη χάσεις τη δική σου, να μην πατήσεις στα κομμάτια και αν τα βρεις να τα ενώσεις με αγάπη. Ακόμη και αν δεν τα κολλήσεις με το σωστό τρόπο, ακόμη και αν φαίνονται έντονα τα μπαλώματα της, τουλάχιστον οι ρωγμές θα ξεχειλίζουν από αγάπη.
Αν δε μπορείς να προσέξεις. αν δε μπορείς να διαχειριστείς μία καρδιά, αν δε θέλεις να μπλέξεις με ραγισμένες ευθύνες, με σπασμένους ανθρώπους, με κομμάτια παλμών τότε κλείσε τη δική σου. Η περίφραξη μπορεί να μη σου δώσει πολλά, τουλάχιστον όμως θα σώσει τις καρδιές γύρω σου.
Ότι και αν κάνεις, να θυμάσαι ότι υπάρχουν και κείνες οι καρδιές που είναι τόσο σφραγισμένες γιατί δε θέλησε κανείς να τις ανοίξει. Είναι οι μυστήριες καρδιές...οι μοναχικές.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 12, 2012

και τα μαλλιά έγιναν κουβάρια.

Σήμερα θα σου κάνω μία απλή παρουσίαση και θα σου τη κλείσω με ένα και μόνο εξαιρετικά υποκειμενικό και καθόλου Drama-Queen styled συμπέρασμα, το οποίο δε με ενδιαφέρει καθόλου πως θα το εκλάβεις. Και αυτό γιατί όπως και κάθε άλλο υποκειμενικό, δε θεωρώ ότι είναι απαραιτήτως και προσωπικό. Και όταν λέω εσύ, να ξέρεις ότι καμιά φορά τα λέω στον εαυτό μου, κάποιες άλλες σε όλους γενικότερα ή μερικές φορές σε εκείνους που απλά θα ρίξουν μία ματιά. Δεν καταγράφω ημερολόγιο και δεν ετοιμάζω αυτοβιογραφία (θα προτιμούσα εξάλλου να μου τη γράψει ο Αλιάγας στα γαλλικά και να τη μπουκώσει με φωτογραφίες του Άιφελ σε κάθε πιθανή ώρα και απόχρωση :) :)). Οπότε το "Εσύ", δεν είσαι εσύ, αλλά κάποιος τρόπος γραφής άμεσης και άνετης. Περιττές νόρμες δεν τις αντέχω.
Να δεις, λοιπόν, που μια μέρα θα χρειαστεί να φέρεις τα πάνω κάτω στη ζωή σου και να πάρεις σημαντικές αποφάσεις. Να δεις που οι αποφάσεις αυτές στην αρχή, θα σου φανούν οι λογικότερες και οι εξυπνότερες κινήσεις που έκανες ποτέ και μία φωνή λίγο εκνευριστική και πολλή χαρούμενη μέσα σου θα φωνάζει διαρκώς "YUPIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII". Θα περάσει ο καιρός και όλα θα είναι όπως τα θέλεις. Ήρεμα και όμορφα. Και θα αναρωτηθείς: "Μα τι στο καλό έκανα για να αξίζω τόση καλή τύχη;;;" Και η εύνοια θεών και σύμπαντος θα εξακολουθεί να σε στοιχειώνει. Και τότε, θα εμφανιστεί από το πουθενά και από τα απολεσθέντα μία ξεχασμένη μορφή, μία φιγούρα που αγνοείς, μία νέα παράμετρος που εσύ δεν είχες γνωρίσει ποτέ, μία περσόνα που εσύ δεν είχες αντιληφθεί τη δυναμική της και την ισχύ της. Μπορεί να είναι μία νέα σχέση, ερωτική, μία σχέση κρυφή, μία σχέση της σχέσης σου, ένας φίλος, ένας φίλος του φίλου σου, μία νέα επαγγελματική συναναστροφή, ένα νέο αφεντικό, ένας συγγενής στενός ή μακρινός, ένας σκύλος ή μία γάτα, ένα κάτι τέλος πάντων. Ότι και αν είναι αυτό το κάτι, θα σου καταστρέψει τα πάντα. Να το δεις. Θα μπει στη δική σου ρουτίνα, στη δική σου καθημερινότητα, στα δικά σου μεγάλα μυστικά, στο δικό σου πρόγραμμα, στο δικό σου σπίτι/κρεβάτι/γραφείο και θα σου κάνει τα πάντα μαλλιά κουβάρια. Και ειλικρινά, θα θυμάσαι πάντα εκείνες τις μεγάλες αποφάσεις που είχες πάρει και δε θα θέλεις να πάρεις άλλες! Θα αναρωτιέσαι, μα γιατί έμεινα εκτός;;; και δε θα σου απαντά κανείς, γιατί θα είσαι ο μόνος ή η μόνη που το αντιλαμβάνεται με αυτόν τον ζηλιάρικο και κακόβουλο τρόπο. Αλλά από πότε ο αιφνιδιασμός θεωρείται ζήλεια;;; Θα αναρωτηθείς αν αυτό το νέο δεδομένο στη ζωή σου είναι η τιμωρία σου, η εκδίκηση του σύμπαντος πάνω σου. Θα ψάχνεις να βρεις τα λάθη που αν τα διορθώσεις θα σου ξορκίσουν αυτό το κακό που σε βρήκε από το πουθενά και σου στερεί ότι έφτιαχνες με τόση προσπάθεια. Μην αφήνεις τα πράγματα να κάθονται στη ζωή σου χωρίς τη θέλησή σου, μην καταπιέζεσαι και μην προσπαθείς να πείσεις για τα αυτονόητα.

Έχεις σκεφτεί, μήπως αυτό το κάτι είναι η ώθηση που έψαχνες για να εξαφανιστείς από μία μάλλον πλασματική τελειότητα;;;Μήπως αυτό το κάτι δεν είναι η τιμωρία ή η αλλαγή της θεωρίας σου, αλλά ένα κίνητρο να βρεθείς κάπου καλύτερα;;;

Ό,τι και αν είναι αυτό το κάτι, μη δεχθείς σε καμία περίπτωση να το φορτωθείς. Είναι σαν το κρασί, μην του βάζεις νερό, γιατί μετά δε θα μπορείς να το βγάλεις. Και τα νερωμένα κρασιά, δεν πίνονται.

A sante!!!!