Όταν φεύγει το καλοκαίρι...

σου μένουν όμορφες και άσχημες αναμνήσεις. Για πολλούς το φετινό καλοκαίρι δεν κύλησε τόσο ευοίωνα όσο είχαν προμηνύσει τα ζώδια και οι ωροσκόποι. Άλλοι βίωσαν την κρίση λίγο πιο οδυνηρά, άλλοι αναγκάστηκαν να φύγουν εις τας Ευρώπας άρον άρον, μερικοί χώρισαν λίγο πριν ή και κατά τη διάρκεια, κάποιοι αναγκάστηκαν να μείνουν στην πόλη για δουλειές και ορισμένοι είχαν λογής λογής ασθένειες να θεραπεύσουν. Όσοι έμειναν πίσω, για όποιο λόγο, είχαν και μία σχεδόν άδεια πόλη να κυκλοφορήσουν. Φίλοι και γνωστοί χωρίς υποχρεώσεις την κοπανάνε στις κοντινότερες παραλίες ή εξορμούν ακόμη στα νησιά μας και το μόνο που τους φέρνει κοντά μας είναι οι εκατοντάδες φωτογραφίες που ανεβάζουν. Κυκλοφορεί λοιπόν κανείς μόνος, τα μαγαζιά και οι καφετέριες κλειστά ειδικά τον Αύγουστο, στα λεωφορεία άδειες θέσεις, στο σινεμά άδειες αίθουσες, πάρκινγκ τόσα, όσα χρειάζονται για να μετακινεί κανείς το αυτοκίνητο ανά δέκα λεπτά, υπηρεσίες σε υπό-λειτουργία και ζέστη. Αφόρητη ζέστη, ειδικά αν βλέπει κανείς τη θάλασσα μόνο συμπτωματικά και από απόσταση.

Αυτά είναι τα άσχημα συνήθως...

Τις περισσότερες φορές τα καλοκαίρια είναι γεμάτα έρωτα και βουτιές. Αγκαλιές και κοκτέιλ στις παραλίες, ρακέτες που κάνουν ανυπόφορο θόρυβο και σε κάνουν να νιώθεις πρωταθλητής στα 100 χτυπήματα. Ήλιος και φεγγάρια, παγωτά σε κυπελλάκια και φοίνικες για να κάθεσαι από κάτω και να τα τρως. Εκτός αν ξεχαστεις απ τα φιλιά και σου λιώσει. Κύματα και βιβλία γεμάτα άμμο στις σελίδες ακόμη και αν διάβασες μόνο τις 17 πρώτες. Τραγουδάς χωρίς λόγο και χορεύεις σε κάθε στίχο.

Όταν φεύγει το καλοκαίρι καμιά φορά τυχαίνει να έρχονται οι διακοπές. Και αν είσαι τυχερός κάνεις πολλά περισσότερα. Δεν είναι ανάγκη να κάνεις λίστα. Δε χρειάζεται να κάνεις πρόγραμμα. Καμιά φορά δε χρειάζεται καν να κάνεις κράτηση. Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή παρέα και ακόμη καλύτερη διάθεση. Πακετάρω λοιπόν την καλύτερη διάθεση μου και μέχρι το Σεπτέμβριο αποχαιρετώ τις περίπλοκες σκέψεις και οτιδήποτε άλλο περιττό!

Arrivederla :-)

Δεν υπάρχουν συμβιβασμοί.

Λάθη. Γίνονται πολύ εύκολα. Με πονηριά ή με απεριόριστη τσαχπινιά. Τα επαναλαμβάνουμε διαρκώς με άνεση και προσωρινή, επιλεκτική σχεδόν αμνησία για να μπορούμε έτσι μετά να τα δικαιολογήσουμε...Είναι σχεδόν αμέτρητα και προκύπτουν μέσα από ποικίλους συνδυασμούς. Είναι συνήθως εύκολο να τα συγχωρήσει κανείς αν αποδεχθεί πρώτα το γεγονός ότι πρέπει να παραμερίσει τον εγωισμό του. Το τελευταίο είναι ανέφικτο ωστόσο.

Ψέμματα. Λέγονται πολύ εύκολα. Με καλοσύνη και χαμόγελο στα χείλη. Τα επαναλαμβάνουμε διαρκώς γιατί τα βρίσκουμε πολύ πετυχημένα για τα θάψουμε στη λήθη της ειλικρίνειας με την πρώτη χρήση τους. Ο ψεύτης εξάλλου, πάντα θεωρεί τον εαυτό του μαέστρο σε ένα τέλειο έγκλημα. Είναι αμέτρητα και καμουφλαρισμένα. Συνήθως, οι μετριότητες του είδους πέφτουν στο πεδίο της μάχης. Αδικοχαμένα ψέμματα. Υπάρχουν δύο κατηγορίες: τα ψέμματα που δε χρειάζεται να συγχωρεθούν - αφού ποτέ δεν έμαθε κανείς και εκείνα που δε συγχωρούνται με τίποτα - εξαιρώ τα ψέμματα που συγχωρεί κανείς, αυτά μπορώ να τα κατατάξω σε πολλές άλλες κατηγορίες...

Το μεγαλύτερο ψέμα δεν είναι λέξη, δεν είναι συναίσθημα. Είναι κρυμμένο σε ένα βλέμμα. Είναι το ψέμα στο οποίο ζεις. Να νομίζεις ότι θέλεις κάτι. Να νομίζεις ότι θέλεις να είσαι κάπου ή κάποιος/α άλλος/η. Και τελικά αυτό το ψέμα φτάνει για να σε καταπνίξει. Γιατί αυτό που σε τρώει είναι το ψέμα που έχεις πείσει τον εαυτό σου να αποδεχτεί. Και εκείνος το κάνει, σε ακούει και μαθαίνει να αποδέχεται, να συγχωρεί και να κάνει βίωμα το ψέμα σου. Και εσύ το βλέπεις άνθρωπε, πως έτσι δεν αντέχεις να ζεις. Το ξέρεις πως χάνεις αυτό που στα αλήθεια είσαι. Μπερδεύεσαι. Βλέπεις τους γύρω σου να είναι αυτό που ήσουν. Και ζηλεύεις. Τους ακούς να θέλουν να σε πείσουν ότι πρέπει να γίνεις ξανά όπως και εκείνοι. Σε καμαρώνουν εκεί που φτάνεις και μετά σε τραβάνε κάτω. Για να είστε μαζί βρε.
Μπορείς να κάνεις αυτό που κάνεις. Να συνεχίσεις το ψέμα σου. Να ζήσεις happily ever after μέσα σε αυτό. Και θα είσαι καλά. Εκτός από "μέσα σου". Εκεί δε ξέρω πως θα είσαι. Οι άνθρωποι μπορεί να μην αλλάζουν, αλλά διαφέρουν τόσο πολύ που οι προβλέψεις είναι αδύνατες. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι ότι θελήσει. Μπορεί να είναι και απλώς αυτό που είναι. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο. Εκτός από εκείνους που αγαπούν και αντέχουν τον εαυτό τους. Μην προσπαθείς να είσαι εκείνο που δε μπορείς να αντέξεις. Δεν υπάρχουν συμβιβασμοί. Μόνο υποβιβασμοί.