Είναι πολύ απλό και πολύ γοητευτικό. Όχι τόσο το να μπορεί κανείς να ξεχνάει ή να συγχωρεί. Αυτά δεν τα θεωρώ καν εφικτά. Είναι πολύ ισχυρό και αναζωογονητικό να μπορεί κανείς να βρίσκει τα λάθη στη ζωή του και να τα αφαιρεί με ένα "κλικ". Να μαζεύει τα σκουπίδια που χε συγκεντρώσει και να ξέρει πως να τα ξεφορτωθεί. Να αλλάζει όσα τον πληγώνουν και να βελτιώνει εκείνα που πλήγωσαν κάποτε τους άλλους τριγύρω. Είναι βολικό να φεύγεις. Είναι χρήσιμο να ξέρεις γιατί έφυγες. Είναι έξυπνο να ξέρεις ότι δεν πρέπει να ξαναγυρίσεις. Είναι γνωστό ότι εκεί που φτύνεις, δεν τρως. Και αν έφαγες κάποτε και συ από λαιμαργία ή περιέργεια, θα ξέρεις πια ότι δεν είναι και τόσο νόστιμο.
Γιατί να βγάλεις κάποιον ή κάτι από τη ζωή σου; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί ξεκινάς με 5 παιδικούς φίλους -λέμε τώρα- που σε ακολουθούν χρόνια, σ' αγαπούν για πάντα, σου μιλάνε ασταμάτητα και σε θυμούνται ακόμη και τα ξημερώματα και καταλήγεις με 100 γνωστούς που σε πρήζουν σπάνια, τα πίνετε μέρα παρά μέρα με εντυπωσιακή ροή συγκέντρωσης και εναλλαγής τους και καμιά φορά σου τηλεφωνούν και για να μάθουν νέα σου; Αν είσαι τυχερός θα έχεις ακόμη εκείνους τους 5 παιδικούς φίλους και θα νιώθεις μία παράξενη σιγουριά και ασφάλεια όταν πίνεις καφέ μαζί τους. Αν πάλι είσαι λιγότερο ευνοημένος από την τύχη, μάλλον αυτοί οι 100 θα έχουν γίνει 1000 και θα ανανεώνονται με κάθε νέα δραστηριότητά σου. Θα είναι πάντα σαν να κάνεις μία καινούρια αρχή. Θα είναι πάντα γεμάτοι ενδιαφέροντα πράγματα οι τύποι που σε προσεγγίζουν. Θα είναι πολύ χαρούμενοι και πολύ διασκεδαστικοί οι νέοι σου φίλοι. Οι αχώριστοι από το πρώτο ποτάκι! Και αρκετοί θα είναι και πολύ καλοί. Όντως. Μερικοί θα σου μείνουν και για κάτι περισσότερο από μερικά τσιγάρα ή δύο τρεις κρασοκατανύξεις.
Δεν το λες και μεγάλη ατυχία. Είναι σαν να κάνεις μακροχρόνιες σχέσεις και μετά τον κάθε χωρισμό να τα πιάνεις όλα ξανά και από την αρχή. Γεμάτος όρεξη να αλλάξεις, να μάθεις, να ζήσεις. Και αυτό πιάνει. Μόνο που η αμφιβολία για το αν θα χρειαστεί να διαγράψεις και τους "καινούργιους" σε κυνηγά διαρκώς.
Και μερικές φορές, όσο ωραία και αν εξελίσσεται η ζωούλα σου-παρά τη μιζέρια και τα πάνω-κάτω της- το μόνο που εύχεσαι είναι να είχες διαλέξει 5 "καλύτερους" παιδικούς φίλους από εκείνους που χρειάστηκε να διαγράψεις.
Μη μου λες ότι είναι πάνω απ' όλα η φιλία. Γιατί αν ήταν, το delete project θα ήταν απλώς ένα αμερικάνικο σίριαλ για δεκαπεντάχρονους.
