Σε μία επόμενη ζωή φρόντισε να ζήσεις...ή και τώρα.

Είμαι σχεδόν σίγουρη. Το έχω σκεφτεί εκατοντάδες φορές και έχω βρει νομίζω ένα σταθερό σχέδιο για το μέλλον. Και όχι μόνο το έχω βρει, αλλά είμαι σίγουρη σου λέω, πως έτσι ακριβώς θα γίνουν όλα. Στην επόμενη ζωή μου, λοιπόν, θα είμαι μία μποέμ καλλιτέχνιδα. Μποέμ στο πνεύμα, με ανάλαφρη διάθεση και καρδιά που δεν παρεξηγεί, όχι επειδή δε ξέρει πως, αλλά επειδή δεν τις χρειάζονται άλλες παρεξηγήσεις. Ζωγράφος κατά προτίμηση, γιατί τα χρώματα ποτέ δεν είναι αρκετά για έναν άνθρωπο. Και μέσα και έξω 'του.' Με υπέροχη φωνή, σπάνια ομορφιά, καταπράσινα μάτια κ σκούρο δέρμα. Και όλα αυτά, έτσι, για να μπορώ να αποδεικνύω ότι το εξώφυλλο δεν έχει καμία, μα καμία σημασία...Όπως και το ίδιο το βιβλίο άλλωστε. Γιατί το μόνο που μετράει είναι πως θα επιλέξουμε να το διαβάσουμε. Θα είμαι μάλλον Γαλλίδα, θα ζω παντού, με πολλούς φίλους και μία ή ίσως καμία μακροχρόνια σχέση. Θα καπνίζω με στυλ και θα σπουδάζω ιατρική ή αρχιτεκτονική από χόμπι..Γιατί τόσος ελεύθερος χρόνος πως μπορεί να γεμίσει από μόνος του;;;
Θα φοράω φαρδιές μπλούζες με κοντά σορτσάκια κ πανύψηλες μπότες, δε θα κοιμάμαι τα βράδια και δε θα είμαι ποτέ μόνη στο σπίτι..στο κέντρο κάποιας πόλης με πολλή φασαρία και μεγάλα παράθυρα. Ποτέ μπαλκόνι. Όλος ο ορίζοντας και κάθε προοπτική θα εξαρτώνται από πολλά, μεγάλα παράθυρα. Και πάλι, δεν έχει καμία, μα καμία σημασία αν θα είναι από μπαλκόνι ή μέσα από παράθυρο η θέα. Γιατί το μόνο που μετράει είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να κοιτάξουμε τον ορίζοντα.
Λέμε τώρα...Η άλλη εκδοχή είναι να γεννηθώ άντρας. Έτσι σκέτη.
Αλλά αυτή δε φαίνεται να σου αρέσει. Το βλέπω.θα σου κάνω και το πορτραίτο..Και αν τύχει να με ρωτήσουν ποιος είναι ο εικονιζόμενος, θα πω μία ψυχή απ' το ασυνείδητο...
Και θα 'σε πουλήσω' σε έναν Εβραίο από την Ισπανία, έμπορο έργων τέχνης...Θα καταλήξεις στο σπίτι κάποιου Ρώσου στο Λονδίνο...Ξέρω ότι σου άρεσε το Λονδίνο.
Και με τα 'λεφτά σου' (από το πορτραίτο σου βρε) θα πάω στη Μαδέρα για 2 βδομάδες..
Και θα με ρωτήσεις:δεν σου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να συναντηθούμε????
Πέρασε θα σου πω και από το δικό μου το μυαλό αυτό. Αλλά όχι ακόμη.
Θα συναντηθούμε όταν θα είμαι 34 κ συ ίσως λίγο πιο ώριμος...χρόνια μετά στον Καναδά.
Εσύ θα είσαι μουσικός της Κλασσικής. Αλλά θα είσαι αλήτης και ανέμελος.
Εγώ θα έχω γίνει χειρούργος. Γιατί τελικά η ζωή είναι βαρετή, όταν κυλάει μόνη της με τον 'ελεύθερο χρόνο'.
Θα είμαστε εκεί με παρέα, θα βρεθούμε στο δρόμο, νωρίς το πρωί κ θα ρίξεις πάνω μου τον καφέ σου.
Θα σε βρίσω.
Θα ανάψω τσιγάρο κ θα φύγω γρήγορα. Πάντα περπατάω γρήγορα.
θα με ψάξεις.
Θα σου πάρει λίγο χρόνο να με βρεις..θα συναντηθούμε στο Μπαλί..σε μία υπαίθρια αγορά..θα βγούμε για λίγο καιρό κ θα αποφασίσουμε να δοκιμάσουμε κάποια άλλη στιγμή. Πολλή 'ενήλικη' απόφαση αυτή.
θα βρεθούμε 2 χρόνια μετά στη Γαλλία..θα περπατάμε στην Σεν Ζερμέν κ ξαφνικά θα με φιλήσεις κολλώντας με στον τοίχο.
Οι Γάλλοι δε θα μας κοιτάξουν..Δεν έχουν ανάγκη από το δικό μας χαζορομάντζο. Θα συνεχίσουμε για ώρα κ μετά θα καταλήξουμε σ' ενα στενό στο 9ο arrondissement...
Θα ξημερώσει και θα τρώμε μακαρόν σε όλα τα χρώματα στο σπίτι μου..Θα παίζεις κοντραμπάσο και θα σου διαβάζω άρθρα μόδας. Όλα ταιριάζουν αν το καλοσκεφτείς. Φτάνει να προσπαθήσεις να τα συνδέσεις ή να τα συνδυάσεις... Δε ξέρω ποιο ρήμα είναι πιο αποτελεσματικό.
Δε θα βγούμε ενάμιση μήνα από το σπίτι. Και γιατί άλλωστε; Ότι θέλουμε είναι εδώ μέσα. Κρυμμένο, κολλημένο στους τοίχους. Μαζί μας στο κρεββάτι, στο σαλόνι, στα έπιπλα. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω για εμάς. Και ίσως εκεί έξω να μην υπάρχει και το εμείς.
Και μετά θα αποφασίσουμε να ανοίξουμε τις κουρτίνες και να βγούμε απλώς για περπάτημα.
Εκεί, περπατώντας, βιαστικά σα να μας κυνηγάει η ζωή, ξεχασμένοι από το φως και την πολυκοσμία, θα μάθουμε ξανά τι θα πει σχέση.